Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Πόσο αδιάφοροι μπορούμε να είμαστε μπροστά στον πόνο και την δυστυχία;

Τις τελευταίες εβδομάδες μετά την ξαφνική απόληξη ενός κοντινού μου προσώπου, αρκετά εύρωστου οικονομικά, πολλές σκέψεις πέρασαν και περνούν από το μυαλό μου. Για τη ματαιότητα της κατοχής υλικών αγαθών, της αντιπαλότητας, της φιλονικίας, της αντιπαράθεσης, της επιθετικότητας, της εκδικητικότητας, της μισαλλοδοξίας και λοιπών αρνητικών συναισθημάτων - ενεργειών προς τους συνανθρώπους μας. Δεν μένει τίποτα παρά μόνο τι ζωή κάναμε, τι πράξαμε, πως ζήσαμε.
Μέσα στις τόσες διάσπαρτες και ανάκατες σκέψεις στο μυαλό μου, ήρθαν εικόνες όμορφες και άσχημες που επιβεβαίωναν κάθε φορά τις σκέψεις μου. Άραγε πρέπει να βιώνουμε τον πόνο για να κατανοούμε καλύτερα την κοινωνία στην οποία δρούμε, τους αγαπημένους μας, τον περίγυρο μας, τους συνανθρώπους μας, τον κόσμο γενικότερα; Μάλλον ναι. Πως θα αξιολογούσαμε σωστά την χαρά, την γλύκα και την ευτυχία αν δεν γνωρίζαμε τη γεύση της πίκρας, του πόνου και της δυστυχίας; Κι όμως, γρήγορα ξεχνάμε τη λύπη, είναι ίδιον της φύσης μας ευτυχώς και πολλές φορές στεκόμαστε παγερά αδιάφοροι στον πόνο και την δυστυχία των άλλων όταν αυτές δεν μας αγγίζουν.
Μέσα στις τόσες σκέψεις και εικόνες που έρχονταν στο μυαλό μου αυτές τις μέρες σημαντική θέση είχαν αυτές των λαθρομεταναστών, να κοιμούνται στα άδεια παρατημένα βαγόνια του ΟΣΕ και στα έρημα παλιόσπιτα κοντά στο λιμάνι της Πάτρας, να πηδάνε κρυφά στις  νταλίκες με το όνειρο φυγής στην Ιταλία, να ψάχνουν τους κάδους απορριμμάτων του Δήμου για λίγο φαγητό ή κάτι πολύτιμο προς πώληση αλλά και να κλέβουν, να απειλούν, να βιάζουν, να σκοτώνουν!! 
Η ζωή γι' αυτούς είναι τόσο σκληρή όσο φτηνή λόγω της ανέχειας, της αδιαφορίας, του ξεριζωμού, της περιπλάνησης, της, της, της, ....  δεν είναι πολύτιμη είναι μηδαμινή, ανούσια ίσως. Και η Πολιτεία τι κάνειιι; Πως προστατεύει και προστατεύεται από τα κύματα των δύστυχων αυτών ανθρώπων; ΤΙΠΟΤΑ.
Εμείς ίσως δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά, φοβόμαστε και είναι λογικό. Τουλάχιστον ας τους σκεφτόμαστε κι ας πιέσουμε για όσο το δυνατόν πιο ΑΜΕΣΗ ΛΥΣΗ, τόσο γι' αυτούς, να βρουν μια στέγη όσο και για μας, γιατί η ανέχεια, ο πόνος κι η δυστυχία φέρνει τα ίδια και χειρότερα. 
Πόσο αδιάφοροι μπορούμε να είμαστε μπροστά στον πόνο και την δυστυχία;
Ας μην περιφρονούμε τους συνανθρώπους μας. 
Το τραγούδι του Κώστα Χατζή που ακολουθεί θα μπορούσε να ναι η φωνή κάθε κατατρεγμένου και περιφρονημένου της ζωής όπως οι λαθρομετανάστες όπου γης.


Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Ένα κράτος λιγοστό με κλέφτες άρχοντες για πάνω από έναν αιώνα!!!


Εδώ και 120 χρόνια τίποτα δεν έχει αλλάξει στον τρόπο ζωής του Έλληνα, στην νοοτροπία του, στην λειτουργία του Κράτους και γενικότερα σε όλη την Ελληνική κοινωνία με τους έχοντες και μη, τους κατέχοντες και μη !!!! 
 


Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη γι' αυτό από τα γραφόμενα κείμενα του κορυφαίου ίσως Έλληνα σατυρικού ποιητή Γεώργιου Σουρή που εξέδιδε την έμμετρη εφημερίδα "Ρωμηός" επί 36 συνεχή έτη και μέσω της οποίας λοιδορούσε τα κακώς κείμενα στη χώρα μας.
  Διαβάζοντας τα παρακάτω επιλεγμένα ποιήματα του, εύκολα αντιλαμβάνεται οποιοσδήποτε πόσο σύγχρονος παραμένει σήμερα και επίκαιρος όσο ποτέ :

Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς, 
νά'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

                                                                                           *******
Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια,
κλέφτες χωρίς μια πήχυ γη και κλέφτες με παλάτια,
ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί
ο άλλος το έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή. 

                         *******
Όλα σ'αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή. 

                        *******
Ο Έλληνας δυό δίκαια ασκεί πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος. 

                        *******
Χαρά στους χασομέρηδες! χαρά στους αρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται. 

                       *******
Γι' αυτό το κράτος, που τιμά τα ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτίρ στα χρόνια τα παλιά, σικτίρ και στα καινούργια! 

                       *******
Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πως είναι ψώρα,
πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη...
αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα,
δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει. 

                       *******
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.

Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.

Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».

Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.

Στα δυό φορώντας τα πόδια που'χει
στο 'να λουστρίνι, στ'αλλο τσαρούχι.

                   ********
Δυστυχία σου Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ω Ελλάς, ηρώων χώρα,
τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

Ας έρθει επιτέλους η Θεία Φώτιση σε όλους μας!!!

Σήμερα τα Φώτα κι οι φωτισμοί
και χαρές μεγάλες και αγιασμοί.
Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό,
κάθεται η Κυρά μας η Παναγιά.
Σπάργανα βαστάει, κερί κρατεί
και τον Αϊ - Γιάννη παρακαλεί:
-Άγιε Γιάννη Αφέντη και Βαπτιστή,
δύνασαι βαπτίσεις Θεού παιδί;
-Δύναμαι και θέλω και προσκυνώ
και τον Κύριό μου παρακαλώ.
Ν΄ ανέβω πάνω στον ουρανό,
Να μαζέψω ρόδα και λίβανο.
-Άγιε Γιάννη Αφέντη και Βαπτιστή,
έλα να βαπτίσεις Θεού παιδί.
Ν΄ αγιαστούν οι κάμποι και τα νερά,
Ν΄ αγιαστεί κι ο αφέντης με την κυρά.

Ν' αγιαστούν άπαντες οι κρατούντες της χώρας μας, μήπως και λάβουν το Άγιο Πνεύμα και ξυπνήσουν απ' τον λήθαργο τους και λάβουν επιτέλους μέτρα δίκαια, εφικτά. Μέτρα που θα βοηθήσουν την χώρα ν' ανακάμψει και ν' αναπτυχθεί σε πραγματικές βάσεις και δεδομένα.
Ν' αγιαστούμε κι εμείς, όλοι οι πολίτες της, μήπως φωτιστούμε κι αποφασίσουμε να ζήσουμε με αυτά που πραγματικά μπορούμε να έχουμε και να συντηρούμε. Μήπως φωτιστούμε κι αποφασίσουμε  να ζήσουμε με σεβασμό στην τήρηση των νόμων, απέναντι στους συνανθρώπους μας, απέναντι στους εαυτούς μας με ειλικρίνεια, αλληλοκατανόηση, υπομονή, επιμονή κι αγάπη. Χρόνια πολλά!!!