Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Μη ρωτάς για ποιον χτυπά η καμπάνα

Πάτρα: Στα... "όπλα" οι Δημοτικοί Υπάλληλοι για τις απολύσεις - Συγκέντρωση και σήμερα στη Μαιζώνος - ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ και ΒΙΝΤΕΟ Δυναμικές οι κινητοποιήσεις
Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα απ' την αίσθηση απώλειας της ασφάλειας που αφήνει η ανεργία. Χιλιάδες εργαζόμενοι στο Δημόσιο Τομέα, Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, μπήκαν από χθες σε καθεστώς διαθεσιμότητας με την δημοσίευση σε ΦΕΚ του Μνημονίου ΙΙΙ. Χθες στη σκέψη πως θα απολυθούν και συνάδελφοι μου, ανατρίχιασα. Είπα, έρχεται κι η σειρά μας. Σήμερα με την διευκρινιστική εγκύκλιο μάλλον τη γλυτώνουν. Πήγε η καρδιά μου στη θέση της. 
Τι θα απογίνουν οι υπόλοιποι και όλοι όσοι έχασαν και χάνουν τη δουλειά του κάθε μέρα;  Χθες αυτοί, αύριο κάποιοι άλλοι, μεθαύριο εμείς. Που μας οδηγούν αυτοί οι καιροσκόποι σε διατεταγμένη υπηρεσία; Να σκοτωθούμε μεταξύ μας; Να χάσουμε την αξιοπρέπεια μας; Να ζούμε μόνο για να δουλεύουμε και μάλιστα υποτελειακά;
Η ψαλίδα έχει ανοίξει τόσο που κοντεύει να σπάσει. Οφείλουμε να μείνουμε ενωμένοι απέναντι στη λαίλαπα των αθρόων απολύσεων, των βάναυσων μέτρων άγριας λιτότητας για να μπορέσουμε να αναχαιτήσουμε το αδηφάγο τέρας των ισχυρών οικονομικοπολιτικών ίδιων συμφερόντων και να ζήσουμε εν τέλει σε μια ευνομούμενη και δίκαιη όσο το δυνατόν μελλοντική ελληνική κοινωνία. Γρηγορείτε συνέλληνεεεεεες.
Μη ρωτάς για ποιον χτυπά η καμπάνα, η καμπάνα χτυπάει πάντα για σένα, όπως είπε ο John Donne.
Η πατρίδα βυθίζεται κι εμείς αφήνουμε μούτσους να παριστάνουν τους καπετάνιους !!!!!
Η κρίση δεν είναι ελληνική αλλά κάποιοι χορεύουν πάνω στο βαριά ασθενές σώμα της Ελλάδας, κάνοντας πειράματα κι εγχειρήσεις, αβέβαιου αποτελέσματος, ώστε να σώσουν τους πραγματικούς πελάτες τους, τραπεζίτες και μεγαλοοικονομικούς παράγοντες - δανειστές με τη συνδρομή των εγχώριων ηγετών - ανδρείκελων, πειθήνιων οργάνων τους.
Η κρίση δεν αφορά κάποιους, δεν αφορά λίγους, μας αφορά όλους. Ό,τι συμβαίνει γύρω μας αντανακλάται και πάνω μας. Κάποιοι ανόητοι θεωρούν ότι επειδή ακόμα έχουν και κατέχουν, δεν θα τους αγγίξει η κρίση. Πλανώνται πλάνην οικτράν οι αφελείς. Αποτέλεσμα; Δεν αντιδρούν, δεν αγανακτούν, δεν δρουν για να αλλάξει αυτή η τελματική κατάσταση.
Αυτό το πείραμα πρέπει να λάβει τέλος το συντομότερο δυνατό, μήπως και καταφέρουμε να σταθούμε στα πόδια μας πριν μας τα ακρωτηριάσουν ως λαού και ως έθνους.
Οι καμπάνες χτυπούν ασταμάτητα, οφείλουμε να τις ακούσουμε και να σπεύσουμε να σώσουμε εαυτούς και αλλήλους πριν διαλυθεί τελείως ο κοινωνικός ιστός της χώρας μας με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους μας.