Μέρα πανελλαδικής απεργίας αύριο, των εργαζομένων (για πόσο ακόμα;) στον Δημόσιο και στον Ιδιωτικό τομέα.
Οι σκέψεις πολλές. Οι ελπίδες ελάχιστες. Οι συμμετοχές, ένα μεγάλο ερωτηματικό.
Τα προβλήματα όμως παραμένουν εκεί, άλυτα, ανυπέρβλητα, με συνεχώς αυξανόμενο αντί μειούμενο ρυθμό. Τα αδιέξοδα αρχίζουν να γίνονται ο κανόνας κι όχι η εξαίρεση στην καθημερινότητα της πλειονότητας των Ελλήνων.
Οι απαιτήσεις εξαλείφονται, οι αντιστάσεις καταρρέουν, η υπομονή εξαντλείται καθώς εξαντλούνται οι αντοχές απ' τη συνεχή μείωση μισθών και συντάξεων, απ' τη συνεχή φορολόγηση περί δικαίων και αδίκων, τη συνεχή αδικία, ανομία, βία, τις απολύσεις, τις διώξεις, την "διαθεσιμότητα".
Σε άλλες εποχές, με τόσο βίαια, άδικα και άμεσα μέτρα εξάλειψης του "καλαθιού της νοικοκυράς" θα χε παραλύσει η χώρα και θα 'χε πέσει η όποια κυβέρνηση.
Σήμερα; Τι γίνεται σήμερα;
Τις πταίει και δεν κινείται φύλλο;
Αναρωτιέμαι καθημερινά, επεξεργάζομαι συνεχώς γεγονότα και καταστάσεις, διαβάζω άρθρα και αναλύσεις για τη σημερινή κατάσταση, προσπαθώντας να κατανοήσω αυτή την αδράνεια, την παραίτηση, τη μεμψιμοιρία που διακατέχει το είναι μας.
Μέχρι τώρα έχω καταλήξει στα εξής δυστυχώς καθόλου κολακευτικά συμπεράσματα για την κοινωνία μας :
Είμαστε απαίδευτοι κι από κει ξεκινούν όλα, αφού η έλλειψη παιδείας μας καθιστά απόλυτα ευάλωτους στις όποιες προσλαμβανόμενες επιρροές, ελληνικές και ξένες (διαδίκτυο, κόμματα, κυβέρνηση, κοινωνικό περίγυρο, οικογένεια, εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο κλπ).
Αποτέλεσμα; Γινόμαστε υποχείρια αυτών που μπορούν να μας εξουσιάζουν το μυαλό κι όταν εξουσιάζεις το μυαλό, κατευθύνεις όπου θες και όπως θες το υποκείμενο σου.
Γίναμε ένας λαός φοβικός, υποτακτικός, ένας λαός παραιτημένος, ανάπηρος να δράσει.
Υπάρχουν ακόμα κομμάτια μας που αντιστέκονται, που δεν έχουν διαβρωθεί, που μπορούν να ξαναγεννήσουν την ελπίδα, την αναγέννηση, την αντίσταση σ' όλον αυτόν τον τρόπο ζωής.
Είμαι αισιόδοξος. Μήπως είμαι αιθεροβάμων; Μπορεί.
Όπως και να χει, θα μείνω πιστός στον εαυτό μου και θα ΑΠΕΡΓΗΣΩ ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ παρά το αιματηρό κόστος της απεργίας.
Αν δεν αντισταθούμε, ένα είναι βέβαιο, θα χαθούμε μια ώρα νωρίτερα.
Ας ζήσουμε όπως επιθυμούμε, όσο μπορούμε περισσότερο.
ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!!! ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕΕΕΕΕ!!!!!!
