Αυτές τις ώρες που διεξάγεται η συζήτηση στη "Βολή" από τους 300 του Παπαδήμου, τα συναισθήματα και οι σκέψεις εναλλάσσονται μέσα μου.
Θα ψηφισθεί το Μνημόνιο 2 ή όχι; Θα μείνουμε στο Ευρώ ή όχι; Θα βγούμε από την Ευρωζώνη ή όχι; Θα καλυτερεύσουν τα πράγματα ή όχι; Θα πεινάσουμε ή όχι; Θα γίνουμε η Αλβανία του 1960 της σημερινής Ευρώπης ή όχι; Θα ζήσω εικόνες διαβίωσης που έχω από τις ανατολικές χώρες της δεκαετίας του 1980 ή όχι;
Κι απ' την άλλη σκέψεις όπως......
προλαβαίνει να φτιαχτεί επιτέλους ένα δίκαιο κράτος ισονομίας και ισοπολιτείας ή όχι; Θα περάσουμε δύσκολα τα επόμενα 10 χρόνια αλλά θα ανακάμψουμε ή όχι; Θα λειτουργήσουν επιτέλους μηχανισμοί δήμευσης περιουσιών, φυλάκισης ατόμων, απονομής δικαιοσύνης για όλους αυτούς που υποδούλωσαν τη χώρα με τις πολιτικές τους, με την υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος, με την κατασπατάληση δημοσίου χρήματος προς ίδιον ή μη όφελος, με την υπέρμετρη φοροδιαφυγή εκατομμυρίων ευρώ ή όχι;
Πόσο μπερδεμένος μπορεί να είναι κανείς σήμερα, με τόσες αντιφατικές αναλύσεις που διαβάζει, ακούει και επεξεργάζεται στο μυαλό του, με τις όποιες βασικές ή μη και παραπάνω ίσως, γνώσεις που έχει περί του παγκόσμιου οικονομικού γίγνεσθαι;
Να μην ψηφιστούν τα μέτρα και να βγούμε από την Ευρωζώνη ή από το Ευρώ και να τους πούμε δεν έχουμε, δεν πληρώνουμε, λέει μια πλευρά.
Να μην ψηφιστούν τα μέτρα αλλά να μείνουμε στο Ευρώ και να τους πούμε δεν έχουμε, δεν πληρώνουμε, λέει μια άλλη πλευρά.
Να ψηφιστούν τα μέτρα αλλά να μην έχουν οριζόντια εφαρμογή αλλά επιλεκτική ορθή κατανομή λέει μια τρίτη πλευρά.
Να ψηφιστούν τα μέτρα αλλά να επαναδιαπραγματευτούμε μόλις κάνουμε εκλογές καθώς θα υπάρχει νωπή βούληση του λαού, λέει μια τέταρτη πλευρά.
Να ψηφιστούν τα μέτρα για να λάβουμε τη νέα οικονομική βοήθεια που θα μας βγάλει από την κρίση με μελλοντική ανάπτυξη, λέει μια πέμπτη πλευρά.
Να μην ψηφιστεί το Μνημόνιο 2 γιατί είναι οικονομικά τεκμηριωμένο ότι δεν πρόκειται να ανακάμψουμε με τα νέα μέτρα και μόνο παράταση της χρεωκοπίας θα πάρουμε και θα χουμε υποδουλώσει την χώρα χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, λένε κάποιοι άλλοι.
Μεγάλο μπέρδεμα. Μεγάλη σύγχιση και πιθανόν εσκεμμένη. Από ποιους; Γιατί; Με ποιο αποτέλεσμα;
Μάλλον στην λογική του διαίρει και βασίλευε!!!!
Με το μικρό μου το μυαλό, το μόνο που μπορώ να εκφράσω με βεβαιότητα είναι δύο τρεις απλές σκέψεις - θέσεις :
Δεν θέλω την χώρα μου υποδουλωμένη σε κανέναν και για κανένα χρονικό διάστημα.
Δεν θέλω καμία Βουλή που δεν έχει την λαϊκή εντολή μας να πάρει την οποιαδήποτε απόφαση για μας, μη έχοντας την νόμιμη έγκριση μας, άρα ....πρώτα εκλογές και μετά η όποια δέσμευση ανάλογα με την ετυμηγορία και θέληση του λαού.
Δεν θέλω να ζήσω φτώχεια και δυστυχία, εγώ και οι επόμενες γενιές για τις αμαρτίες κάποιων, θέλω δικαιοσύνη και τιμωρία στους ενόχους και να κάνουμε όποιες δυνατές θυσίες γίνεται αρκεί να μην γίνουν όλα άσκοπα.
Κρίσιμες οι στιγμές που περνάει η χώρα.
Νομίζω ότι για άλλη μια φορά είμαστε το πειραματόζωο της Ευρώπης. Δεν νομίζω ότι βοηθάει κάπου να αναφέρω τις προηγούμενες φορές, όμως πρέπει να αντισταθούμε όσο και όπως μπορούμε. Ναι, έχουμε ευθύνη και μάλιστα μεγάλη για το ανοργάνωτο του Κράτους, για το βόλεμα μας, για όλα τα κακώς κείμενα της Δημόσιας Διοίκησης, για τους εκπροσώπους μας στη "Βολή" και όχι μόνο αλλά δεν φταίμε για όλα και δεν πρέπει να πληρώσουμε όλο το μάρμαρο εμείς.
Η κρίση είναι παγκόσμια και η Ελλάδα το πειραματόζωο για το πως θα υποδουλωθεί, θα ελεγχθεί ή θα ανακάμψει μια μικρή οικονομικά και πληθυσμιακά χώρα βάσει αυτής της δυσάρεστης συγκυρίας.
Κρίσιμες ώρες ευθύνης για όλους τους κυβερνώντες, που κατά τη γνώμη μου δεν έχουν το ειδικό βάρος να αντεπεξέλθουν σ' αυτές.
Η χώρα έπρεπε να χει πάει σε εκλογές κι ο λαός να αποφασίσει τι θέλει για το μέλλον του.
Αν θέλετε την γνώμη μου, ταυτίζομαι εν πολλοίς με την άποψη του καθηγητή κ. Βαρουφάκη : http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=112816031
Τώρα, ό,τι απόφαση κι αν παρθεί... ίσως είναι μοιραία έτσι κι αλλιώς.
Κρίσιμες ώρες ευθύνης και για μας...για το πως θα ενεργήσουμε. Θα αντιδράσουμε, πότε και πως;
Σε κάθε περίπτωση εύχομαι να αντιδράσουμε θετικά, προς το συμφέρον της χώρας και της κοινωνίας μας, όποια κι αν είναι η αντίδραση αυτή.
Ιστορικά, οι αντιδράσεις των λαών αντανακλούν και την ορθότητα της αντίδρασης τους.
Ας ευχηθούμε να μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς στο διηνεκές.
