Το 2012 φεύγει, το 2013 έρχεται...κάτι σαν το Johnnie Walker!!!

 

 

Διαβαίνοντας τις τελευταίες ώρες του 2012, η μνήμη μας ανατρέχει σ' όλο το έτος, κάνοντας μια ανασκόπηση, ενδοσκόπηση, όπως επιβάλλει το είναι μας, η υπόσταση μας, η ιδιοσυγκρασία μας, θέλοντας να κλείσουμε με θετικό ή αρνητικό πρόσημο το χρόνο που φεύγει.

Ανοίγοντας παράθυρο ελπίδας κι αναμένοντας, όντας πάντα αισιόδοξοι πως το νέο έτος θα είναι σίγουρα καλύτερο.

Η οικονομική κρίση που άγγιξε το σύνολο της παγκόσμιας αλλά και εγχώριας κοινωνίας συνεχίστηκε κι από το χρόνο με μεγαλύτερη ένταση, όσον αφορά τον αντίκτυπο της στο λεγόμενο καλάθι της νοικοκυράς και γενικότερα στην καθημερινότητα μας.

Πλήθος φόρων και νέων φόρων και τελών, απίστευτα άδικη κι ανάλγητη φοροεισπρακτική πολιτική του Κράτους απέναντι στους πολίτες του και ανυπαρξία ισονομίας, ισοπολιτείας, δικαιοσύνης, τιμωρίας. Ένα Κράτος ανοχύρωτο, επιθετικό και αιμοβόρο, προκειμένου να σωθεί, επιτέθηκε λυσσαλέα επί δικαίων και αδίκων, επί νομίμων και παρανόμων, επί παντός υπεύθυνου και ανεύθυνου.

Αποτέλεσμα; Μια κοινωνία ακόμα περισσότερο, διαιρεμένη και διχασμένη, φοβισμένη κι αποπροσανατολισμένη, βαδίζοντας στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα και κουπιά την προσδοκία καλύτερων ημερών.

Μια κοινωνία που είχε μάθει ως επί το πλείστον να παρανομεί, να φοροδιαφεύγει, να ενεργεί ατομικά, εγωιστικά, αδιαφορώντας για τη συνοχή της, τζογάροντας την συνέχεια της, με αποτέλεσμα την ηθική και υλική ανέχεια της.

Τώρα ήρθε η ώρα της ενδοσκόπησης, να ψάξουμε τον παλιό καλό εαυτό μας, να αναδείξουμε τα θετικά της φυλής μας, να ανασυνταχθούμε και να ζήσουμε αρμονικά και με αξιοπρέπεια.

Να περιθωριοποιήσουμε όλα όσα μας διέβαλαν τα προηγούμενα χρόνια και κυρίως τον χρόνο που φεύγει. Να απομονώσουμε πρακτικές διχόνοιας και μισαλλοδοξίας. Να τιμωρήσουμε παραδειγματικά όσους μας κορόιδεψαν, μας έκλεψαν, μας ταπείνωσαν, μας λοιδώρησαν.

Το 2012 υποστήκαμε όλα τα παραπάνω, άλλα σε μικρό κι άλλα σε μεγάλο βαθμό, άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο. Αν βάλουμε στη ζυγαριά και όσα συνέβησαν στον καθένα μας σε προσωπικό επίπεδο, τότε μάλλον αρνητικά κλείνει αυτή η χρονιά.

Να πάει λοιπόν και να μην ξανάρθει.

Κι  όπως λέει η παράδοση μας, μέσα από τα κάλαντα, "Του χρόνου μας αρχή καλή και ο Χριστός μας προσκαλεί, την κακία ν' αρνηθούμε, μ' αρετές να στολιστούμε. Να ζούμε βίον τέλειον, κατά το ευαγγέλιον, με αγάπη με ειρήνη και με τη δικαιοσύνη. Χρόνια πολλά και ευτυχή, με καθαρά κι αγνή ψυχή, με χαρά και με υγεία και με θεία ευλογία".

Το 2012 φεύγει, το 2013 έρχεται.

Ας το αναμένουμε με αισιοδοξία και προσμονή όπως το γνωστό ουίσκι στην διαφήμιση, όχι για να χαλαρώσουμε και να εφησυχάσουμε αλλά με ελπίδα ανάτασης προσωπικής, κοινωνικής και εθνικής το νέο έτος, πράττοντας τα οφειλόμενα, τόσο στους εαυτούς μας όσο και το έθνος μας για μια καλύτερη ζωή.

Συν Αθηνά και χείρα κίνει, έλεγαν οι πρόγονοι μας και ήρθε η ώρα να το πραγματόσουμε.

Ο καναπές μας βούλιαξε. Ώρα να σηκωθούμε και να πράξουμε τα δέοντα.

ΚΑΛΗ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

Μη ρωτάς για ποιον χτυπά η καμπάνα

Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα απ' την αίσθηση απώλειας της ασφάλειας που αφήνει η ανεργία. Χιλιάδες εργαζόμενοι στο Δημόσιο Τομέα, Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, μπήκαν από χθες σε καθεστώς διαθεσιμότητας με την δημοσίευση σε ΦΕΚ του Μνημονίου ΙΙΙ. Χθες στη σκέψη πως θα απολυθούν και συνάδελφοι μου, ανατρίχιασα. Είπα, έρχεται κι η σειρά μας. Σήμερα με την διευκρινιστική εγκύκλιο μάλλον τη γλυτώνουν. Πήγε η καρδιά μου στη θέση της. 

Τι θα απογίνουν οι υπόλοιποι και όλοι όσοι έχασαν και χάνουν τη δουλειά του κάθε μέρα;  Χθες αυτοί, αύριο κάποιοι άλλοι, μεθαύριο εμείς. Που μας οδηγούν αυτοί οι καιροσκόποι σε διατεταγμένη υπηρεσία; Να σκοτωθούμε μεταξύ μας; Να χάσουμε την αξιοπρέπεια μας; Να ζούμε μόνο για να δουλεύουμε και μάλιστα υποτελειακά;

Η ψαλίδα έχει ανοίξει τόσο που κοντεύει να σπάσει. Οφείλουμε να μείνουμε ενωμένοι απέναντι στη λαίλαπα των αθρόων απολύσεων, των βάναυσων μέτρων άγριας λιτότητας για να μπορέσουμε να αναχαιτήσουμε το αδηφάγο τέρας των ισχυρών οικονομικοπολιτικών ίδιων συμφερόντων και να ζήσουμε εν τέλει σε μια ευνομούμενη και δίκαιη όσο το δυνατόν μελλοντική ελληνική κοινωνία. Γρηγορείτε συνέλληνεεεεεες.

Μη ρωτάς για ποιον χτυπά η καμπάνα, η καμπάνα χτυπάει πάντα για σένα, όπως είπε ο John Donne.

Η πατρίδα βυθίζεται κι εμείς αφήνουμε μούτσους να παριστάνουν τους καπετάνιους !!!!!

Η κρίση δεν είναι ελληνική αλλά κάποιοι χορεύουν πάνω στο βαριά ασθενές σώμα της Ελλάδας, κάνοντας πειράματα κι εγχειρήσεις, αβέβαιου αποτελέσματος, ώστε να σώσουν τους πραγματικούς πελάτες τους, τραπεζίτες και μεγαλοοικονομικούς παράγοντες - δανειστές με τη συνδρομή των εγχώριων ηγετών - ανδρείκελων, πειθήνιων οργάνων τους.

Η κρίση δεν αφορά κάποιους, δεν αφορά λίγους, μας αφορά όλους. Ό,τι συμβαίνει γύρω μας αντανακλάται και πάνω μας. Κάποιοι ανόητοι θεωρούν ότι επειδή ακόμα έχουν και κατέχουν, δεν θα τους αγγίξει η κρίση. Πλανώνται πλάνην οικτράν οι αφελείς. Αποτέλεσμα; Δεν αντιδρούν, δεν αγανακτούν, δεν δρουν για να αλλάξει αυτή η τελματική κατάσταση.

Αυτό το πείραμα πρέπει να λάβει τέλος το συντομότερο δυνατό, μήπως και καταφέρουμε να σταθούμε στα πόδια μας πριν μας τα ακρωτηριάσουν ως λαού και ως έθνους.

Οι καμπάνες χτυπούν ασταμάτητα, οφείλουμε να τις ακούσουμε και να σπεύσουμε να σώσουμε εαυτούς και αλλήλους πριν διαλυθεί τελείως ο κοινωνικός ιστός της χώρας μας με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους μας.

 

 

Περικλής του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ - Η κριτική του έργου

 

          Παρακολούθησα χθες βράδυ στο Ρωμαϊκό Ωδείο Πάτρας, μια εξαιρετική παράσταση απ' το Εθνικό μας Θέατρο, σε μια εμπνευσμένη, λιτή κι απέρριτη σκηνοθεσία του καλλιτεχνικού διευθυντή του Γιάννη Χουβαρδά.
          Έχοντας ως βάση τα συναισθήματα και τις σχέσεις των ανθρώπων, ο Χουβαρδάς πλάθει μια παράσταση χωρίς χωροχρονικά όρια, τοποθετημένη μεν στην Ελλάδα, θέλοντας να δώσει έμφαση στις ανθρώπινες ιδιότητες και πράξεις, ενσωματώνοντας ή μη το θείο στην δικαίωση ή τιμωρία των ανθρώπων, ανάλογα με τις πράξεις τους, την λύτρωση και την γαλήνη - ευτυχία τους, μέσα από την κάθαρση και την αυτοπραγμάτωση, τον εξαγνισμό της ψυχής τους.
         Ανύπαρκτα σκηνικά, συνεχείς εναλλαγές ρόλων των ηθοποιών σύμφωνα με την μετάβαση από ένα τόπο σ' έναν άλλο και την αλλαγή προσώπων, βασισμένες κυρίαρχα στις εξαίρετες ερμηνείες τους.
         Μοναδική παραφωνία τα κοστούμια, μη λειτουργικά, χωρίς στίγμα ταυτότητας στους ρόλους, με ανεξήγητη τάση ομοιομορφίας, ίσως ήταν τέτοια η σκηνοθετική οδηγία.
        Το λιβανέζικο μοιρολόι και το παιδικό τραγούδι αλλά και ανάδειξη κωμικών στιγμών, έδωσαν εμφανώς την αίσθηση ξετυλίγματος του έργου υπό τη μορφή παραμυθιού, στοιχείο που βρίσκεται και σε άλλα έργα του Σαίξπηρ.

       Πολύ καλές οι ερμηνείες όλων ανεξαιρέτως των ηθοποιών με κορυφαίες αυτές των Μαυροματάκη, Χατζησάββα, Πιατά, Λούλη και Γουλιώτη. Ευχάριστη έκπληξη η ερμηνεία του αιώνιου εφήβου Γιάννη Βογιατζή και του Γιώργου Γλάστρα.
Μακάρι να βλέπαμε συχνότερα τόσο αξιόλογες παραστάσεις.

Μπράβο στον κ. Χουβαρδά και στο Εθνικό Θέατρο.

Εύχομαι αντίστοιχη ποιοτική συνέχεια και στις παραστάσεις τον χειμώνα!!!

ΕΚΛΟΓΕΣ 2012 - Ώρα ευθύνης, ώρα τιμωρίας, ώρα ανατροπής (μέρος δεύτερο)

Έτσι είχα καθήσει και στις 5 Μαΐου, παραμονή των εκλογών κι έγραψα μερικές σκέψεις μου.

Το επαναλαμβάνω τώρα, καθώς νιώθω και πάλι την ανάγκη να εκφραστώ λεκτικώς, για την σημερινή κατάσταση και τις επιλογές μου, πέρα απ' την δυνατότητα που μου δίνει η ρίψη της αυριανής ψήφου μου, σε μια κάλπη κάποιου εκλογικού τμήματος.

Σε συνέχεια των γραφομένων μου πριν ένα και κάτι μήνα, απλά οφείλω να επαναλάβω, καταρχήν στον εαυτό μου, ότι δεν άλλαξε κάτι αυτό το μήνα που να με οδηγεί να σκεφτώ και να ενεργήσω διαφορετικά όσον αφορά την ψήφο μου, παρά τον λυσσαλέο και απροκάλυπτα διαστρεβλωτικό λόγο σχεδόν του συνόλου των ΜΜΕ (Μέσων Μαζικής Εξημέρωσης, αποχαύνωσης, διαστρέβλωσης, καθοδήγησης κλπ).

Μήπως στο διάστημα αυτού του μήνα έπαψαν να υπάρχουν πένητες και εξαιτίας αυτών να υπάρχει εγκληματικότητα; μήπως πλήρωσαν όσοι έφτασαν τη χώρα στο σημείο που βρίσκεται σήμερα; μήπως ξαφνικά λεφτά ξανά υπάρχουν; μήπως όλοι αυτοί που μας κορόιδεψαν, έπαψαν να το κάνουν αυτό το μήνα ή μήπως το κάνουν με πιο απροκάλυπτο και αναίσχυντο τρόπο;

Μήπως έπαψαν να θέλουν να μας κυβερνήσουν πάλι αυτοί, που πρώτοι πρέπει να απολογηθούν επειδή μας κυβερνούσαν μέχρι σήμερα;

Μήπως τα φαινόμενα βίας και ρατσισμού μειώθηκαν ή εξαλείφθηκαν αυτό το μήνα ή μήπως διογκώθηκαν και κάποιοι στην έλλειψη του οργανωμένου κράτους και της ατιμωρησίας και ασυδωσίας που επικρατεί, αλωνίζουν σε όποια αλώνια και σαλόνια επιθυμούν, ανεξέλεγκτα;

Μήπως έπαψαν να μας απειλούν ότι θα φτωχύνουμε, ότι θα χρεοκωπήσουμε, ότι δεν θα έχουμε τα βασικά είδη προς το ζειν ή ότι θα μας πάρουν κάποιοι τα σπίτια μας;

Μήπως όλοι αυτοί δεν έχουν καταλάβει ότι ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται;

Μήπως δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι περισσότεροι που διαβίωναν κοιμώμενοι, ξύπνησαν και αποφάσισαν να διαβιώσουν αλλιώς;

Για όσους κοιμούνται ακόμα θα πω... μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, θα ζήσουν περισσότερο, όμως δεν θα τους αφήσουμε να διαιωνίσουν μια κατάσταση για να ζήσουμε όλοι οι υπόλοιποι λιγότερο.

Ας βάλουμε πάτο στο βαρέλι μας κι ας ανορθώσουμε τη χώρα, δείχνοντας το δρόμο και στην υπόλοιπη Ευρώπη κι ας φτάσαμε στα όρια του εξευτελισμού και της απόλυτης αδιαφάνειας και διαφθοράς.

Ας κρατήσουν οι χοροί  και σήμερα λοιπόν, σαν να κερδίσαμε και πάλι το  EURO.........

.... κι από αύριο, έντιμη δουλειά, αισιοδοξία και όραμα για ένα ευοίωνο μέλλον, με πραγματική αλλαγή εποχής στη πολιτική σκηνή και στη χώρα μας γενικότερα.

ΣΟΦΗ ΨΗΦΟ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!!!

Σημείωση: Να μην "παραμυθιαστούμε",  να μη "μασήσουμε" και να ολοκληρώσουμε οριστικά και αμετάκλητα το νέο πολιτικό σκηνικό...μπας και δούμε "άσπρη μέρα".

ΕΚΛΟΓΕΣ 2012 - ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ, ΩΡΑ ΤΙΜΩΡΙΑΣ, ΩΡΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Πρώτη φορά, στα τόσα χρόνια που βιώνω τα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας, νιώθω τέτοια ευφορία λίγο πριν από βουλευτικές εκλογές.

Μάλλον το γεγονός ότι διακατέχομαι από αισθήματα οργής, αγανάκτησης, ντροπής αλλά και ευθύνης για όσα συντελούνται παγκοσμίως, στην Ευρώπη και φυσικά στη χώρα μου, έχουν λειτουργήσει διεγερτικά. Αφυπνίζοντας τα κύτταρα του εγκεφάλου μου, αδημονώντας να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα, ζητώντας μου να δώσω απάντηση, να πάρω θέση σε όλα αυτά που συμβαίνουν για μένα, χωρίς εμένα.

Γι' αυτό είμαι τόσο χαρούμενος για πρώτη φορά που πάω να ψηφίσω.

Θέλω να τους τιμωρήσω, να τους αλλάξω, να τους διαλύσω, να τους πω ότι δεν μπορούν πια να με κοροϊδέψουν ούτε στο ελάχιστο, να τους στείλω σπίτι τους, να τους στείλω φυλακή. Να τους κάνω να πληρώσουν για όσα δεινά έφεραν στη χώρα μου, για όσα χρήματα έκλεψαν από τα ταμεία του Κράτους,  για όσα υπέγραψαν και με καταδικάζουν να τα υποστώ χωρίς την συγκατάθεση μου.

Ελπίζω ότι η πλειονότητα των Ελλήνων σκέφτεται και θα ενεργήσει σαν εμένα. Ευελπιστώ ότι έστω και λόγω των καταστάσεων (ανέχεια, ανεργία, περικοπή μισθών και συντάξεων, ατιμωρησία, κατασπατάληση δημόσιου χρήματος, ασύστολα πολιτικά ψεύδη κλπ) θα θελήσουμε να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Είμαι αισιόδοξος ότι από το βράδυ της Κυριακής, δεν θα αλλάξει απλώς κάτι, θα αλλάξει ΠΛΗΡΩΣ το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα που παραμένει αναλλοίωτο εδώ και περίπου 40 χρόνια!!!!

Δεν υπάρχουν διλήμματα για μένα, ελπίζω και για την πλειονότητα των Ελλήνων ψηφοφόρων.

Δεν υπάρχουν για μένα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.  Να ζήσουμε να τα θυμόμαστε!!!!

ΚΑΛΗ ΨΗΦΟ ΜΑΣ.

ΑΥΡΙΟ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΕΡΑ, ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ.

Αν πάλι δεν συμβεί αυτό, ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΑΤΕ........

Εγώ ΠΑΛΙ θα χορεύω, θα χω ήσυχη τη συνείδηση μου, θα χω πράξει το καθήκον μου απέναντι στον εαυτό μου και τη χώρα μου και όπως μπορέσω... θα ζήσω.......

αλλά γι' αυτό, θα φταίνε όλοι όσοι δεν τόλμησαν την αλλαγή.

ΤΟΛΜΗΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ.

Είμαστε περήφανοι ως Έλληνες, ας γίνουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ περήφανοι ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, ΥΠΕΥΘΥΝΟ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ, όπως έκαναν κάποτε οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και μόνο αποκρουστικό, απόλυτα παρακμιακό και κακέκτυπο του είναι το σημερινό.

Ήρθε η ώρα της απόφασης, η ώρα της έκφρασης, ή ώρα της ευθύνης, η ώρα της τιμωρίας, η ώρα της ανατροπής.

Η Δευτέρα της 7ης Μαΐου 2012 ας γίνει η μέρα απαρχής της αναγέννησης της Ελλάδας. Το μήνυμα αλλαγής πολιτικής της Ευρώπης. Ας δώσουμε εμείς, που γίναμε το πειραματόζωο της Ευρώπης, το έναυσμα αλλαγής ΚΑΙ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ας μην αργήσει άλλο η αλλαγή. Κάποτε θα γίνει αναγκαστικά, ας γίνει τώραααα!!!!

Είμαι και θα είμαι πάντα αισιόδοξος.

ΣΟΦΗ ΨΗΦΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.

25η Μαρτίου - Ημέρα μνήμης, φόρου τιμής αλλά και αφύπνισης

Δράττομαι της ευκαιρίας του εορτασμού της 25ης Μαρτίου 1821 για να καταθέσω λίγες σκέψεις για το τι σημαίνει σήμερα αυτή η μέρα για μας. Σήμερα που βαλλόμεθα πανταχόθεν. 

Χτυπήματα κάτω απ' τη μέση, χτυπήματα ύπουλα, ακραία, αιφνίδια από κάθε πλευρά.   Αποφάσεις αλλότριων δυνάμεων για το πως θα ζήσουμε, αποφάσεις αλλότριων δυνάμεων για το πως θα κυβερνηθούμε, αποφάσεις αλλότριων δυνάμεων για το πόσο και πως θα πληρώσουμε τα χρέη μας, αποφάσεις ημέτερων δυνάμεων για το πως, πόσο και ποιοι θα εργαζόμαστε, αποφάσεις ημέτερων δυνάμεων για το πως, πόσο, πότε και ποιοι θα πληρώνουμε συνεχώς φόρους - τέλη, αποφάσεις ημέτερων δυνάμεων για το τι, πως, πόσο θα μαθαίνουμε ό,τι μας αφορά, αποφάσεις ημέτερων δυνάμεων για το πως και πόσο θα ελέγχεται η σκέψη μας, η θέληση μας, οι ανάγκες μας, οι επιλογές μας και σε τελική ανάλυση ο τρόπος ζωής μας.

Όλο αυτό το σκηνικό μου θυμίζει έντονα, σκηνικό κατοχής, σκηνικό φυλακής, σκηνικό ανελευθερίας, με παραπέμπει συνειρμικά στην εποχή της σκλαβιάς μας απ' τους Τούρκους αλλά και πολύ αργότερα από τους Γερμανούς κατακτητές.

Τότε αντιδράσαμε, με 400 χρόνια καθυστέρηση, ναι, με βοήθεια και θέληση αλλότριων δυνάμεων, συγκρουόμενων και τότε συμφερόντων, ναι, αλλά αντιδράσαμε.

Γι' αυτό τους τιμάμε σήμερα, γι' αυτή την επανάσταση που χάρη της οποίας απολαμβάνουμε εμείς ή τουλάχιστον απολαμβάναμε τη χώρα μας.

Σήμερααα; Σήμερα όμως μπορούμε να αντιδράσουμε;

Μπορούμε να επαναστατήσουμε απέναντι σ' όλους αυτούς που μας επέβαλλαν όλα αυτά που βιώνουμε σήμερα κι όσα ακόμα θα βιώσουμε στο μέλλον;

Μπορούμε να ορθώσουμε ανάστημα απέναντι σ' όλους αυτούς που μας λήστεψαν, μας τιθάσευσαν, μας υπονόμευσαν, μας λοιδόρησαν, μας ενέπαιξαν και συνεχίζουν να το κάνουν προς ίδιον όφελος;

Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος γι' αυτό. Φοβάμαι πως όχι, όταν βλέπω, έστω και σε προσχεδιασμένα προγνωστικά των εμπλεκομένων κομμάτων εξουσίας, ποσοστά του 10 και 15% κι όταν η Αριστερά στην πλειονότητα της, δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Όταν καιροσκοπικά φυτρώνουν τα κόμματα σαν τα μανιτάρια προς άγραν ψήφων με απώτερο σκοπό την συγκυριακή εισδοχή στην Βουλή που συνεπάγεται το μοίρασμα της χρηματικής και εξουσιαστικής πίτας.

Υπάρχει άραγε διέξοδος; Ναι, νομίζω ότι πάντα υπάρχει διέξοδος. Ο σοφός λαός την βρίσκει και βγαίνει απ' το τέλμα, ο πλάνος λαός απλά συνεχίζει τον κατήφορο μέχρι την πλήρη εξαφάνιση του.

Ας είμαστε Θεέ μου στην πρώτη περίπτωση. Χρόνια πολλά!!!!

Κρίσιμες Ώρες Ευθύνης

Αυτές τις ώρες που διεξάγεται η συζήτηση στη "Βολή"  από τους 300 του Παπαδήμου, τα συναισθήματα και οι σκέψεις εναλλάσσονται μέσα μου.

Θα ψηφισθεί το Μνημόνιο 2 ή όχι; Θα μείνουμε στο Ευρώ ή όχι; Θα βγούμε από την Ευρωζώνη ή όχι; Θα καλυτερεύσουν τα πράγματα ή όχι; Θα πεινάσουμε ή όχι; Θα γίνουμε η Αλβανία του 1960 της σημερινής Ευρώπης ή όχι; Θα ζήσω εικόνες διαβίωσης που έχω από τις ανατολικές χώρες της δεκαετίας του 1980 ή όχι;

Κι απ' την άλλη σκέψεις όπως......

προλαβαίνει να φτιαχτεί επιτέλους ένα δίκαιο κράτος ισονομίας και ισοπολιτείας ή όχι; Θα περάσουμε δύσκολα τα επόμενα 10 χρόνια αλλά θα ανακάμψουμε ή όχι; Θα λειτουργήσουν επιτέλους μηχανισμοί δήμευσης περιουσιών, φυλάκισης ατόμων, απονομής δικαιοσύνης για όλους αυτούς που υποδούλωσαν τη χώρα με τις πολιτικές τους, με την υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος, με την κατασπατάληση δημοσίου χρήματος προς ίδιον ή μη όφελος, με την υπέρμετρη φοροδιαφυγή εκατομμυρίων ευρώ ή όχι;

Πόσο μπερδεμένος μπορεί να είναι κανείς σήμερα, με τόσες αντιφατικές αναλύσεις που διαβάζει, ακούει και επεξεργάζεται στο μυαλό του, με τις όποιες βασικές ή μη και παραπάνω ίσως, γνώσεις που έχει περί του παγκόσμιου οικονομικού γίγνεσθαι;

Να μην ψηφιστούν τα μέτρα και να βγούμε από την Ευρωζώνη ή από το Ευρώ και να τους πούμε δεν έχουμε, δεν πληρώνουμε, λέει μια πλευρά.

Να μην ψηφιστούν τα μέτρα αλλά να μείνουμε στο Ευρώ και να τους πούμε δεν έχουμε, δεν πληρώνουμε, λέει μια άλλη πλευρά.

Να ψηφιστούν τα μέτρα αλλά να μην έχουν οριζόντια εφαρμογή αλλά επιλεκτική ορθή κατανομή λέει μια τρίτη πλευρά.

Να ψηφιστούν τα μέτρα αλλά να επαναδιαπραγματευτούμε μόλις κάνουμε εκλογές  καθώς θα υπάρχει νωπή βούληση του λαού, λέει μια τέταρτη πλευρά.

Να ψηφιστούν τα μέτρα για να λάβουμε τη νέα οικονομική βοήθεια που θα μας βγάλει από την κρίση με μελλοντική ανάπτυξη, λέει μια πέμπτη πλευρά.

Να μην ψηφιστεί το Μνημόνιο 2 γιατί είναι οικονομικά τεκμηριωμένο ότι δεν πρόκειται να ανακάμψουμε με τα νέα μέτρα και μόνο παράταση της χρεωκοπίας θα πάρουμε και θα χουμε υποδουλώσει την χώρα χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, λένε κάποιοι άλλοι.

Μεγάλο μπέρδεμα. Μεγάλη σύγχιση και πιθανόν εσκεμμένη. Από ποιους; Γιατί; Με ποιο αποτέλεσμα;

Μάλλον στην λογική του διαίρει και βασίλευε!!!!

Με το μικρό μου το μυαλό, το μόνο που μπορώ να εκφράσω με βεβαιότητα είναι δύο τρεις απλές σκέψεις - θέσεις :

Δεν θέλω την χώρα μου υποδουλωμένη σε κανέναν και για κανένα χρονικό διάστημα.

Δεν θέλω καμία Βουλή που δεν έχει την λαϊκή εντολή μας να πάρει την οποιαδήποτε απόφαση για μας, μη έχοντας την νόμιμη έγκριση μας, άρα ....πρώτα εκλογές και μετά η όποια δέσμευση ανάλογα με την ετυμηγορία και θέληση του λαού.

Δεν θέλω να ζήσω φτώχεια και δυστυχία, εγώ και οι επόμενες γενιές για τις αμαρτίες κάποιων, θέλω δικαιοσύνη και τιμωρία στους ενόχους και να κάνουμε όποιες δυνατές θυσίες γίνεται αρκεί να μην γίνουν όλα άσκοπα.

Κρίσιμες οι στιγμές που περνάει η χώρα. 

Νομίζω ότι για άλλη μια φορά είμαστε το πειραματόζωο της Ευρώπης. Δεν νομίζω ότι βοηθάει κάπου να αναφέρω τις προηγούμενες φορές, όμως πρέπει να αντισταθούμε όσο και όπως μπορούμε. Ναι, έχουμε ευθύνη και μάλιστα μεγάλη για το ανοργάνωτο του Κράτους, για το βόλεμα μας, για όλα τα κακώς κείμενα της Δημόσιας Διοίκησης, για τους εκπροσώπους μας στη "Βολή" και όχι μόνο αλλά δεν φταίμε για όλα και δεν πρέπει να πληρώσουμε όλο το μάρμαρο εμείς.

Η κρίση είναι παγκόσμια και η Ελλάδα το πειραματόζωο για το πως θα υποδουλωθεί, θα ελεγχθεί ή θα ανακάμψει μια μικρή οικονομικά και πληθυσμιακά χώρα βάσει αυτής της δυσάρεστης συγκυρίας.

Κρίσιμες ώρες ευθύνης για όλους τους κυβερνώντες, που κατά τη γνώμη μου δεν έχουν το ειδικό βάρος να αντεπεξέλθουν σ' αυτές.

Η χώρα έπρεπε να χει πάει σε εκλογές κι ο λαός να αποφασίσει τι θέλει για το μέλλον του.

Αν θέλετε την γνώμη μου, ταυτίζομαι εν πολλοίς με την άποψη του καθηγητή κ. Βαρουφάκη :  http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=112816031

Τώρα, ό,τι απόφαση κι αν παρθεί... ίσως είναι μοιραία έτσι κι αλλιώς.

Κρίσιμες ώρες ευθύνης και για μας...για το πως θα ενεργήσουμε. Θα αντιδράσουμε, πότε και πως; 

Σε κάθε περίπτωση εύχομαι να αντιδράσουμε θετικά, προς το συμφέρον της χώρας και της κοινωνίας μας, όποια κι αν είναι η αντίδραση αυτή.

Ιστορικά, οι αντιδράσεις των λαών αντανακλούν και την ορθότητα της αντίδρασης τους.

Ας ευχηθούμε να μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς στο διηνεκές.