Λίγο πριν τις 11.00 το βράδυ, απόψε, 11 Ιουνίου του 2013, τα τρία πρώτα κανάλια στο τηλεχειριστήριο μου, όπως πιστεύω και στων περισσότερων σπιτιών , έπαψαν να λειτουργούν κι ένα μαύρο χρώμα κάλυψε την οθόνη της τηλεόρασης.
Η κρατική τηλεόραση με μια απλή Υπουργική Απόφαση έκλεισε. Το για πόσο, είναι δευτερεύων θέμα νομίζω. Το "γιατί;" και η πράξη αυτή καθαυτή είναι που συγκλονίζει. Το "αποφασίζομεν και διατάζομεν" είναι που τρομάζει, που εκπλήσσει αρνητικά και που τελικά εξοργίζει και φοβίζει ταυτόχρονα.
Η κρατική τηλεόραση με μια απλή Υπουργική Απόφαση έκλεισε. Το για πόσο, είναι δευτερεύων θέμα νομίζω. Το "γιατί;" και η πράξη αυτή καθαυτή είναι που συγκλονίζει. Το "αποφασίζομεν και διατάζομεν" είναι που τρομάζει, που εκπλήσσει αρνητικά και που τελικά εξοργίζει και φοβίζει ταυτόχρονα.
Σε τι καθεστώς άραγε ζούμε; Η γενιά μου δεν έζησε, κατ' ουσίαν, τη χούντα της επταετίας, έμαθε όμως τις πρακτικές της μέσα από τις αφηγήσεις των γονιών της και ξέρει καλά πως ενέργειες σαν τη σημερινή, δημιουργεί αβίαστα σχετικούς συνειρμούς.
Το μαύρο της οθόνης στα μάτια μου απ' τα κανάλια της ΕΡΤ, πραγματικά, μαύρισε τη διάθεση μου τόσο βίαια, τόσο απότομα, τόσο δυνατά. Άραγε πως μπορούν κάποιοι άνθρωποι, στο όνομα οποιασδήποτε εξυγίανσης, να διαλύουν θεσμούς, ζωές, καταστάσεις;
Εξυγιάνθηκε με αυτή την κίνηση η Ενημέρωση, που καθίσταται ανύπαρκτη, έστω και για λίγες μέρες ή μήνες, βάσει των σχετικών εξαγγελιών των κυβερνώντων;
Μήπως κάτι αντίστοιχο δεν γίνεται με το περίφημο σχέδιο "Άθηνά" για την εξυγίανση της Παιδείας;
Ποιος τους έδωσε αυτό το δικαίωμα;
Μήπως η δημοκρατία, όπως σήμερα εκφράζεται, γειτνιάζει περισσότερο προς ένα απολυταρχικό, ανάλγητο και απόλυτα κατευθυνόμενο καθεστώς;
Κι έρχεται αβίαστα το ερώτημα, να κατακλείσει το νου μου: ως πότε θα ανεχόμαστε τόση κι άλλη τόση καταπίεση, τόση εξαθλίωση της ανθρώπινης υπόστασης, τόση τρομοκρατία κι ασυδωσία της κρατικής εξουσίας, τόση ανάλγητη και κατευθυνόμενη πολιτική στο όνομα δήθεν της οικονομικής εξυγίανσης της χώρας;
Όσο στρουθοκαμηλίζουμε κι ανεχόμαστε ό,τι μας σερβίρουν, χωρίς αντίσταση, προκειμένου να γλυτώσουμε το τομάρι μας, τόσο χειρότερες καταστάσεις θα βιώνουμε καθώς αυτό θα σημαίνει γι' αυτούς ότι αντέχουμε κι άλλα.
Υφιστάμεθα καθεστώς βίαιης υποδούλωσης, πολλαπλής διάστασης και η ανοχή μας τείνει να μας καταστήσει ραγιάδες των ντόπιων και ξένων νεοκατακτητών.
Ας ξυπνήσουμε επιτέλους, έστω και τώρα, έστω κι αργά, πριν απωλέσουμε τη χώρα των προγόνων μας, τη χώρα του Αριστοτέλη, του Αρχιμήδη, του Ιπποκράτη, του Σωκράτη, του Αλέξανδρου του Μέγα, του Καβάφη, του Ελύτη, του Θεοδωράκη, του Χατζηδάκι, του Παπανικολάου, τη χώρα μας βρε αδερφέ, χάρισμα σ' αλλοφύλους.
