Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

25η Μαρτίου - Ημέρα μνήμης, φόρου τιμής αλλά και αφύπνισης


Δράττομαι της ευκαιρίας του εορτασμού της 25ης Μαρτίου 1821 για να καταθέσω λίγες σκέψεις για το τι σημαίνει σήμερα αυτή η μέρα για μας. Σήμερα που βαλλόμεθα πανταχόθεν. 
Χτυπήματα κάτω απ' τη μέση, χτυπήματα ύπουλα, ακραία, αιφνίδια από κάθε πλευρά.   Αποφάσεις αλλότριων δυνάμεων για το πως θα ζήσουμε, αποφάσεις αλλότριων δυνάμεων για το πως θα κυβερνηθούμε, αποφάσεις αλλότριων δυνάμεων για το πόσο και πως θα πληρώσουμε τα χρέη μας, αποφάσεις ημέτερων δυνάμεων για το πως, πόσο και ποιοι θα εργαζόμαστε, αποφάσεις ημέτερων δυνάμεων για το πως, πόσο, πότε και ποιοι θα πληρώνουμε συνεχώς φόρους - τέλη, αποφάσεις ημέτερων δυνάμεων για το τι, πως, πόσο θα μαθαίνουμε ό,τι μας αφορά, αποφάσεις ημέτερων δυνάμεων για το πως και πόσο θα ελέγχεται η σκέψη μας, η θέληση μας, οι ανάγκες μας, οι επιλογές μας και σε τελική ανάλυση ο τρόπος ζωής μας.
Όλο αυτό το σκηνικό μου θυμίζει έντονα, σκηνικό κατοχής, σκηνικό φυλακής, σκηνικό ανελευθερίας, με παραπέμπει συνειρμικά στην εποχή της σκλαβιάς μας απ' τους Τούρκους αλλά και πολύ αργότερα από τους Γερμανούς κατακτητές.
Τότε αντιδράσαμε, με 400 χρόνια καθυστέρηση, ναι, με βοήθεια και θέληση αλλότριων δυνάμεων, συγκρουόμενων και τότε συμφερόντων, ναι, αλλά αντιδράσαμε.
Γι' αυτό τους τιμάμε σήμερα, γι' αυτή την επανάσταση που χάρη της οποίας απολαμβάνουμε εμείς ή τουλάχιστον απολαμβάναμε τη χώρα μας.
Σήμερααα; Σήμερα όμως μπορούμε να αντιδράσουμε;
Μπορούμε να επαναστατήσουμε απέναντι σ' όλους αυτούς που μας επέβαλλαν όλα αυτά που βιώνουμε σήμερα κι όσα ακόμα θα βιώσουμε στο μέλλον;
Μπορούμε να ορθώσουμε ανάστημα απέναντι σ' όλους αυτούς που μας λήστεψαν, μας τιθάσευσαν, μας υπονόμευσαν, μας λοιδόρησαν, μας ενέπαιξαν και συνεχίζουν να το κάνουν προς ίδιον όφελος;
Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος γι' αυτό. Φοβάμαι πως όχι, όταν βλέπω, έστω και σε προσχεδιασμένα προγνωστικά των εμπλεκομένων κομμάτων εξουσίας, ποσοστά του 10 και 15% κι όταν η Αριστερά στην πλειονότητα της, δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Όταν καιροσκοπικά φυτρώνουν τα κόμματα σαν τα μανιτάρια προς άγραν ψήφων με απώτερο σκοπό την συγκυριακή εισδοχή στην Βουλή που συνεπάγεται το μοίρασμα της χρηματικής και εξουσιαστικής πίτας.
Υπάρχει άραγε διέξοδος; Ναι, νομίζω ότι πάντα υπάρχει διέξοδος. Ο σοφός λαός την βρίσκει και βγαίνει απ' το τέλμα, ο πλάνος λαός απλά συνεχίζει τον κατήφορο μέχρι την πλήρη εξαφάνιση του.
Ας είμαστε Θεέ μου στην πρώτη περίπτωση. Χρόνια πολλά!!!!