Χρόνια πολλά για το έπος του 1940 ή για το αίσχος του 2011;

Με την ευκαρία της εθνικής επετείου του ΌΧΙ,  μου έρχονται σκέψεις παραλληλισμού μεταξύ της τότε εποχής και της σημερινής. 

Οι ομοιότητες τραγικά πολλές  σε πρόσωπα και γεγονότα. 

Τότε, ένας αντιδημοκράτης ηγέτης,  ως δικτάτορας,  είπε ΌΧΙ στις ξένες δυνάμεις (κυρίως γερμανικές) έχοντας την απόλυτη συμπόρευση του   λαού στην απόφαση ελευθερίας και ανεξαρτησίας της χώρας. Σήμερα, ένας δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης, ενεργώντας ως άλλος δικτάτορας, είπε ΝΑΙ στις ξένες δυνάμεις (κυρίως γερμανικές) μέσα από τις συμφωνίες κηδεμονίας της χώρας από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Ε.Ε. μέσω του Μνημονίου, του Μεσοπρόθεσμου και λοιπών επώδυνων συμφωνιών και συμβάσεων για τον ελληνικό λαό. Είπε ναι στις δάνειες δυνάμεις χωρίς την συμπόρευση, όχι απλώς χωρίς την συναίνεση αλλά με τη σχεδόν απόλυτη αντίθεση, με την αντίδραση, με την αντίσταση του λαού, εκπεφρασμένη μέσα από διαδηλώσεις, πορείες, ακόμα και ακραίες εκδηλώσεις όπως προπηλακισμούς και ύβρεις πολιτικών, μέχρι ματαιώσεις παρελάσεων όπως έγινε στην Θεσσαλονίκη χθες, στα πλαίσια του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Ένας ηγέτης που άγεται και φέρεται από τα κάθε λογής οικονομικά κέντρα, που υφάρπαξε την ψήφο του ελληνικού λαού με ψεύδη και υποσχέσεις, όπως ο αείμνηστος πατέρας του και που οδηγεί την χώρα σε ξένη κατοχή μέσα από τον οικονομικό βραχνά των συμφωνιών που πέτυχε, ερήμην του ελληνικού λαού, μη έχοντας καμία νομιμοποίηση γι' αυτές τις ενέργειες καθώς έχει απολέσει προ πολλού τη δεδηλωμένη.

Μια κυβέρνηση που δεν χαίρει της εμπιστοσύνης της κοινωνίας είναι αδύνατον να καταφέρει να επιτύχει έστω τα προφανή, τα προσδοκώμενα, τα υποχρεωτικά για να ανασυνταχθεί η χώρα. Οφείλει να προσφέρει το ελάχιστο που μπορεί πλέον με την παραίτηση της και την προκήρυξη εκλογών ώστε ο ελληνικός λαός να εκλέξει και να νομιμοποιήσει ή όχι τις όποιες αποφάσεις πάρθηκαν ερήμην του. Σε διαφορετική περίπτωση ας θεωρήσουμε ότι ζούμε μια αντίστοιχη περίοδο μ' αυτή της Γερμανικής κατοχής του '40 με αόρατο δυνάστη και ορατούς Έλληνες διαχειριστές - δυνάστες, με αβέβαιο παρόν και μέλλον για τους κατοίκους αυτής της χώρας.
Αναρωτιέμαι, έχουμε πια άλλο κουράγιο ν' αντισταθούμε; Να φωνάξουμε ΌΧΙ και να ξεσηκωθούμε ή φτάσαμε στο ύστατο σημείο κατάπτωσης και εκφυλισμού χωρίς ίχνος αντίστασης, παραδωμένοι στη μοίρα που μας επιφυλάσσουν τρίτοι;
Θ' αφήσουμε όλους αυτούς που ευθύνονται για την σημερινή κατάσταση της χώρας να μας γυρίσουν πίσω 70 χρόνια; Θα αφήσουμε την χώρα να ζήσει κατοχικά χρόνια την δεκαετία του 2010;

Χρόνια πολλά για το έπος του 40 ή μήπως χρόνια πολλά για το αίσχος του 2011;

Κοινωνία σε αναβρασμό!!! Αποτέλεσμα;

Η κοινωνία βρίσκεται σε μεγάλο αναβρασμό, έτοιμη να εκραγεί με κάθε πιθανό αποτέλεσμα . Η ανέχεια, η αίσθηση της αδικίας, της ανισότητας, της ανομίας, του εμπαιγμού, είναι τόσο έντονες,  που δημιουργούν ένα κλίμα άρνησης επί παντός επιστητού. Αποτέλεσμα των αποφάσεων μιας Κυβέρνησης που δείχνει να θέλει αλλά να μην μπορεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα.

Μιας Κυβέρνησης που παίρνει μέτρα για να παίρνει επί δικαίων και αδίκων. Μιας Κυβέρνησης που δεν μπορεί να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι. Μιας κυβέρνησης που δείχνει μέρα με τη μέρα ότι  δεν θέλει  τελικά παρά δεν μπορεί να το κάνει. Δεν θέλει καθώς είναι εξαρτημένη, εγκλωβισμένη στα μεγάλα συμφέροντα εντός και εκτός Ελλάδας. 

 Ένα Κράτος, όπως και μια οικογένεια, βιώνει μεγάλες εντάσεις και αναταραχές στους κόλπους του όταν δεν υπάρχει η απαραίτητη οικονομική  δυνατότητα να ζει μέσα στην ευμάρεια.

Αγανακτισμένοι πολίτες διαδηλώνουν στο κέντρο της Αθήνας(19/10/2011)



Όταν βλέπεις την κρίση να χτυπάει την πόρτα παγκοσμίως κι εσύ ανήσυχος  ρωτάς τον διαχειριστή των οικονομικών σου (στην οικογένεια συνήθως ο σύζυγος, στο Κράτος ο πρωθυπουργός) αν θα έχουμε πρόβλημα κι αυτός σου απαντά: "λεφτά υπάρχουν", τότε κι εσύ μένεις ήσυχος και κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου ενώ έξω γίνεται χαλασμός. Κι όταν έρχεται η στιγμή της αλήθειας, τότε η απογοήτευση σου είναι διπλή, μία για την κατάστση που βρίσκεσαι άθελα σου και μία για τα ψέματα που  έχαβες τόσα χρόνια!!! Έχεις ευθύνη όμως σε  ποιους άφηνες τόσα χρόνια την διαχείριση. Τεράστια  ευθύνη, διότι έκανες τα στραβά μάτια στα μεγάλα φαγοπότια και στις κάθε λογής ατασθαλίες τους κ αυτοί με την σειρά τους για να σε ανταμείψουν, για να σου κλείνουν το στόμα, σου αγόραζαν ό,τι ήθελες. Ζούσες όπως  ο εργοστασιάρχης ενώ ήσουν εργάτης και το ξερες (αφορά μόνο αυτούς που έζησαν με ξένα και δανεικά, όχι όλους). Τώρα μην αγανακτείς, ήρθε η ώρα να πληρώσεις ή να τα δώσεις πίσω (αφορά μόνο αυτούς που έζησαν με ξένα και δανεικά, όχι όλους).

Έλα όμως που ο σημερινός διαχειριστής, που λεει ότι προσπαθεί να βάλει μια τάξη, τα ζητάει απ' όλους κι όχι απ' αυτούς που πρέπει. Εκεί βρίσκεται όλο το ζουμί της υπόθεσης.

Αυτή είναι η σημερινή αδικία που αισθάνεται ο Έλληνας πολίτης, ο μισθοσυντήρητος,    ο  άνεργος, ο συνταξιούχος,  καθώς βλέπει πλήθος μέτρων οριζόντιας βάσης και αναποτελεσματικότητα στην πάταξη της φοροδιαφυγής, της τιμωρίας των μεγαλοκαρχαρίων, της δήμευσης περιουσιών, του εγκλεισμού στην φυλακή των κάθε λογής προσώπων που έβλαψαν σε μέγιστο βαθμό την Ελληνική Οικονομία και δη το Ελληνικό Κράτος. Το ζωνάρι σφίγγει όλο και περισσότερο και σε λίγο πάρα πολλοί δεν θα μπορούμε να αναπνεύσουμε.

Κάποιος πρέπει να αφουγκραστεί την κραυγή  και την αγωνία αυτού του λαού και να αντιληφθεί την κατάσταση πριν να είναι αργά για όλους μας.

Σήμερα είναι κλειστά τα πάντα. Δημόσιες  Υπηρεσίες, Νοσοκομεία, Τράπεζες, Μέσα Συγκοινωνίας, Αεροδρόμια, Λιμάνια, Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, Σχολεία ακόμα και τα περίπτερα!!!

Στο Σύνταγμα σήμερα διαδήλωσε μια λαοθάλασσα πάνω από 150.000 άτομα, όλη η Πάτρα δηλαδή χωρίς τα περίχωρα!!!  Αντιδράσεις  υπάρχουν και στο εξωτερικό όχι μόνο εδώ, απλά εδώ βιώνεται πιο έντονα το πρόβλημα λόγω και της ανυπαρξίας δίκαιου και κοινωνικού Κράτους.

Κανείς δεν συγκινείται; Κανείς δεν βλέπει που οδεύουμε;

Μακάρι να ξυπνήσουν οι ιθύνοντες, Έλληνες και ξένοι, διότι διαφορετικά φοβάμαι θα ζήσουμε πρωτόγνωρες  και άσχημες  καταστάσεις.

Μακάρι αυτές οι τελευταίες αντιδράσεις του κόσμου, να φέρουν αποτέλεσμα πριν να είναι πια αργά.

Η αναζήτηση της αυτοεκτίμησης

Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις ότι όλα καταρρέουν γύρω σου.

Στιγμές που η μία κακή είδηση διαδέχεται την άλλη, στιγμές που όλα πάνε στραβά ή αναπάντεχα αρνητικά συμβάντα σε καταρρακώνουν.  

Νομίζεις τότε ότι  είσαι άχρηστος, ότι δεν αξίζεις τίποτα, ότι όλα όσα έχεις πετύχει μέχρι εκείνη την στιγμή είναι μηδαμινά αν όχι μηδενικά.

Μια ολιστική μηδενιστική κατάσταση σ' έχει κυριεύσει. Νιώθεις ένα τίποτα ή κάτι λίγο πάνω απ' αυτό. Δεν μπορείς να σκεφτείς λογικά, εγκλωβίζεται  η σκέψη σου μόνο σε κάθε τι αρνητικό που έχεις βιώσει στο παρελθόν, μεγεθυσμένο στον υπέρτατο βαθμό και ένα σφίξιμο στο στομάχι, σου δίνει και την σωματική πάθηση της ισοπέδωσης σου. 
Χρειάζεσαι επειγόντως ενέσεις εμπιστοσύνης στον εαυτό σου. Αυτοπεποίθηση βασικά που δεν την έχεις.

Η αναζήτηση της αυτοεκτίμησης έχει αρχίσει στον δρόμο για την εύρεση αυτοπεποίθησης, ότι θα παλέψεις και θα τα καταφέρεις και δεν θα επηρεαστείς από κάθε τι αρνητικό, θα το αντιπαρέλθεις και θα προχωρήσεις ξανά προς την επιτυχία.

Πόσο εφικτό είναι αυτό, πόσο εύκολα υλοποιήσιμο, πόσο έτοιμος μπορεί να είναι κάποιος να αποστασιοποιηθεί από αρνητικά γεγονότα που τον κατακλύζουν, παραμένοντας δυνατός και σίγουρος για τον εαυτό του; 

Η αυτοεκτίμηση βασικά πηγάζει από τον ίδιο τον εαυτό σου, πόσο καλά τον γνωρίζεις, απ' το γνώθι σαυτόν κι η αυτογνωσία είναι αποτέλεσμα εσωτερικής διαρκούς διεργασίας που οφείλεις να κάνεις κάθε ώρα, κάθε στιγμή, κάθε μέρα. Σ' αυτό το πλαίσιο πολύ σημαντικό ρόλο παίζει το περιβάλλον που ζεις, οι γονείς και συγγενείς σου, οι φίλοι σου, οι συνάδελφοι σου, γενικά ο περίγυρος σου. Το περιβάλλον μπορεί να σε βοηθήσει να ανεβάσεις την αυτοεκτίμηση σου ή ακόμα και να την χάσεις τελείως.

Μέσα απ' αυτή τη διεργασία κατανοείς τον εαυτό σου και μέσα απ' αυτόν τους άλλους, γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, πιο ολοκληρωμένος χαρακτήρας και αποκτάς αυτοπεποίθηση, πως ό,τι κι αν σου συμβεί, θα το ξεπεράσεις, θα αντεπεξέλθεις στις όποιες δυσκολίες, κι αν έπεσες, θα ξανασηκωθείς γρήγορα γιατί έχεις τις δυνατότητες να το κάνεις.

Εν κατακλείδι, όσο πιο μεγάλη αυτοεκτίμηση έχεις, τόσο πιο δύσκολα καταρρέεις όταν βάλλεσαι. Γνωρίζεις τον εαυτό σου, σημαίνει ξέρεις τις δυνατότητες σου, ξέρεις ποιος είσαι και δεν αφήνεις κανέναν και για κανένα λόγο να σου δημιουργήσει αμφιβολίες και να χαλάσει την καλή ψυχολογία σου. 

Είναι πάντα τόσο εύκολο, θα αναρωτηθείς κανείς, να επιτευχθεί αυτό;  Όχι δεν είναι, γιατί ευτυχώς δεν είσαι ρομπότ, είσαι...ΑΝΘΡΩΠΟΣ.