Χρόνια πολλά για το έπος του 1940 ή για το αίσχος του 2011;

Με την ευκαρία της εθνικής επετείου του ΌΧΙ,  μου έρχονται σκέψεις παραλληλισμού μεταξύ της τότε εποχής και της σημερινής. 

Οι ομοιότητες τραγικά πολλές  σε πρόσωπα και γεγονότα. 

Τότε, ένας αντιδημοκράτης ηγέτης,  ως δικτάτορας,  είπε ΌΧΙ στις ξένες δυνάμεις (κυρίως γερμανικές) έχοντας την απόλυτη συμπόρευση του   λαού στην απόφαση ελευθερίας και ανεξαρτησίας της χώρας. Σήμερα, ένας δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης, ενεργώντας ως άλλος δικτάτορας, είπε ΝΑΙ στις ξένες δυνάμεις (κυρίως γερμανικές) μέσα από τις συμφωνίες κηδεμονίας της χώρας από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Ε.Ε. μέσω του Μνημονίου, του Μεσοπρόθεσμου και λοιπών επώδυνων συμφωνιών και συμβάσεων για τον ελληνικό λαό. Είπε ναι στις δάνειες δυνάμεις χωρίς την συμπόρευση, όχι απλώς χωρίς την συναίνεση αλλά με τη σχεδόν απόλυτη αντίθεση, με την αντίδραση, με την αντίσταση του λαού, εκπεφρασμένη μέσα από διαδηλώσεις, πορείες, ακόμα και ακραίες εκδηλώσεις όπως προπηλακισμούς και ύβρεις πολιτικών, μέχρι ματαιώσεις παρελάσεων όπως έγινε στην Θεσσαλονίκη χθες, στα πλαίσια του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Ένας ηγέτης που άγεται και φέρεται από τα κάθε λογής οικονομικά κέντρα, που υφάρπαξε την ψήφο του ελληνικού λαού με ψεύδη και υποσχέσεις, όπως ο αείμνηστος πατέρας του και που οδηγεί την χώρα σε ξένη κατοχή μέσα από τον οικονομικό βραχνά των συμφωνιών που πέτυχε, ερήμην του ελληνικού λαού, μη έχοντας καμία νομιμοποίηση γι' αυτές τις ενέργειες καθώς έχει απολέσει προ πολλού τη δεδηλωμένη.

Μια κυβέρνηση που δεν χαίρει της εμπιστοσύνης της κοινωνίας είναι αδύνατον να καταφέρει να επιτύχει έστω τα προφανή, τα προσδοκώμενα, τα υποχρεωτικά για να ανασυνταχθεί η χώρα. Οφείλει να προσφέρει το ελάχιστο που μπορεί πλέον με την παραίτηση της και την προκήρυξη εκλογών ώστε ο ελληνικός λαός να εκλέξει και να νομιμοποιήσει ή όχι τις όποιες αποφάσεις πάρθηκαν ερήμην του. Σε διαφορετική περίπτωση ας θεωρήσουμε ότι ζούμε μια αντίστοιχη περίοδο μ' αυτή της Γερμανικής κατοχής του '40 με αόρατο δυνάστη και ορατούς Έλληνες διαχειριστές - δυνάστες, με αβέβαιο παρόν και μέλλον για τους κατοίκους αυτής της χώρας.
Αναρωτιέμαι, έχουμε πια άλλο κουράγιο ν' αντισταθούμε; Να φωνάξουμε ΌΧΙ και να ξεσηκωθούμε ή φτάσαμε στο ύστατο σημείο κατάπτωσης και εκφυλισμού χωρίς ίχνος αντίστασης, παραδωμένοι στη μοίρα που μας επιφυλάσσουν τρίτοι;
Θ' αφήσουμε όλους αυτούς που ευθύνονται για την σημερινή κατάσταση της χώρας να μας γυρίσουν πίσω 70 χρόνια; Θα αφήσουμε την χώρα να ζήσει κατοχικά χρόνια την δεκαετία του 2010;

Χρόνια πολλά για το έπος του 40 ή μήπως χρόνια πολλά για το αίσχος του 2011;