Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ... Που είσαι;

 

Μέρα μνήμης σήμερα, μέρα τιμής για τους αγωνιστές της δημοκρατίας.

Γι' αυτούς που αντιστάθηκαν, που αντέδρασαν, που ζήτησαν τα αυτονόητα για κάθε ευνομούμενη δημοκρατική κοινωνία : Εργασία, Εκπαίδευση, Έκφραση ή αλλιώς Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία. Δυστυχώς σήμερα, σαράντα ολόκληρα χρόνια μετά, τα ζητούμενα είναι ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια!!! 

Άραγε αντιστεκόμαστε - αμυνόμαστε σήμερα οι Έλληνες;
Διανύουμε μια παρατεταμένη περίοδο ανεργίας, χωρίς το βασικό όπλο άμυνας μας, την εκπαίδευση, τη μόρφωσημας, την εξειδίκευση στην εργασία μας. Χωρίς να μπορούμε να αντιληφθούμε στην πλειονότητα μας, κυρίως λόγω έλλειψης Παιδείας, τη λεηλασία που υφίσταται η χώρα σε όλα τα επίπεδα, μένοντας άπραγοι, υπομένοντας το μοιραίο, δηλαδή την υποδούλωση, όπως στο παρελθόν.

Σήμερα, ζούμε μια μορφή χούντας, ιδιόμορφης βέβαια. Με τις ίδιες πρακτικές και δράσεις αλλά κεκαλυμμένη απ' τον δημοκρατικό μανδύα που έχει ενδυθεί.

Ούτε ψωμί υπάρχει σήμερα, ούτε Παιδεία, ούτε Υγεία, ούτε Κοινωνική Ασφάλιση. Τίποτε δηλαδή απ' τα βασικά και ύψιστα αγαθά μιας σύγχρονης, δημοκρατικής κοινωνίας.

Τι υπάρχει όμως που δεν υπήρχε στη χούντα; Ελευθερία.
Μα για ποια ελευθερία μιλάμε; Ελευθερία έκφρασης ή κινήσεων ή δράσης;
Ελευθερία που εσκεμμένα αφήνεται να απλώνεται στα όρια της ασυδοσίας και να γεννά εκφάνσεις της "θεωρίας των δύο άκρων", που αποπροσανατολίζουν, διχάζουν και φοβίζουν το λαό, κρατώντας τον αδρανή, ευνουχισμένο, ανύμπορο να αντιδράσει στα δεινά που έχουν προγραμματίσει γι' αυτόν.  
Οι κρατούντες δεν χρειάζονται σήμερα παρακολουθήσεις, κρατήσεις, φακελώματα για να ελέγχουν και να καταπνίγουν κάθε τι το επαναστατικό και αντιδραστικό εναντίον τους, αρκούνται στην προπαγάνδα μέσω των διεφθαρμένων ΜΜΕ, στρέφοντας την μία κοινωνική ομάδα έναντι της άλλης και αφήνοντας ελεύθερα καθέναν να εκφραστεί, να βρίσει, να χειροδικήσει, να ξεσπάσει, ώστε φτάνοντας στο σπίτι του να επαναστατήσει καθήμενος στον καναπέ του.
Ποιες οι επιλογές μας με την "επανάσταση του καναπέος"; Που οδηγούμαστε λοιπόν; Ποιες είναι οι επιλογές μας συνέλληνες; Να παραμείνουμε ωχαδερφιστές και εαυτούληδες, όπως μας δίδαξαν καλά τόσα χρόνια;

Να σκύψουμε το κεφάλι στους νέους κατακτητές μας και να δεχτούμε τη μοίρα του δούλου των μεγαλοαφεντάδων, ξένων και ντόπιων;

Μήπως η σημερινή εποχή της πληροφορίας δεν αντέχει τέτοια καταπίεση; Μήπως έχουμε το σθένος να αντισταθούμε, αν αποφασίσουμε να ενωθούμε για τον κοινό καλό κι όχι το ατομικό μας;

Ας κάνουμε μια εσωτερική αναζήτηση σήμερα, μέρα που είναι κι ας ανασύρουμε το φιλότιμο, τον τσαμπουκά, τον καλό εαυτό μας κι ας μονιάσουμε για το κοινό καλό.
Μπας και δει αυτός ο τόπος μια πραγματική άσπρη μέρα, μπας και φανεί αυτός ο πολυπόθητος, ο νοητός ήλιος της δικαιοσύνης, που τόσο σκοτάδι έχει επιφέρει η έλλειψη του στις ελληνικές ψυχές και στο έθνος μας.

Χρόνια πολλά σε όλους, καλό αγώνα, καλή λευτεριά!!!!!!!!!!!!!!!