Πέμπτη 14 Απριλίου 2022

Μίλααααα - πάρε θέση!!!

Με αφορμή όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, από τη διαχείριση της πανδημίας, του πολέμου στην Ουκρανία, την αύξηση των αγαθών, της ενέργειας και της εγκληματικότητας, μέχρι το  δικό μας Πατρινό δράμα του χαμού των τριών αγγελουδιών, θέλω να εξωτερικεύσω τις άπειρες σκέψεις που με διακατέχουν. 
Πρακολουθώ μια κοινωνία που αντιδρά μόνο όταν θίγεται άμεσα ή έμμεσα και με μια αντίδραση όχλου χωρίς βάση και ουσία.
Ζούμε σε μια κοινωνία που η υποκρισία, η ανικανότητα, η αναλγησία και η διαστροφή περισσεύει κι όλα γύρω αλλάζουν προς το χειρότερο.   
Δεν ξέρω τι να γράψω, πως να εκφράσω όλα αυτά που με κατατρέχουν, που με θυμώνουν, που με εξοργίζουν, που με στενοχωρούν. 
Όσο και να προσπαθώ δεν μπορώ να βρω λέξεις να εκφράσω όλα αυτά που σκέφτομαι, που τρώνε την ψυχή μου, όταν νιώθω την αδικία, το αδιέξοδο, την απελπισία που νιώθεις όταν γύρω σου, σιγά σιγά ή με μιας, καταρρέουν αξίες, αρχές, τα πάντα. 

Όταν βλέπεις τις βάσεις να διαλύονται, όταν το βαρέλι δεν έχει πια πάτο και συνεχώς αδειάζει όσο και να το γεμίζεις. Όταν τα μάτια σου γεμίζουν εικόνες από βία, αίμα, θάνατο, απ' όπου κι αν προέρχονται.

Πρέπει να πάψουμε να είμαστε αδιάφοροι πια. Πρέπει να παίρνουμε θέση σε όσα συμβαίνουν γύρω μας και αφορούν τη ζωή μας, το μέλλον, τον κόσμο μας.

Χωρίς αυτοδικία, χωρίς εμπάθεια, με νηφαλιότητα, ψυχραιμία, ηρεμία, σύνεση και αποφαιστικότητα, με επιχειρήματα, δράσεις και ενέργειες, στα πλαίσια του συντάγματος και των νόμων, μέσα από συλλόγους, σωματεία, οργανισμούς, συλλογικότητες και κάθε μορφής διεκδίκησης δικαιωμάτων.

Για να αλλάξουμε τα πράγματα.

Θα πρέπει να παίρνουμε θέση στα γεγονότα. Να ζητάμε το αυτονόητο : δημοκρατία, παιδεία, υγεία, δικαιοσύνη, ελευθερία, ανεξαρτησία, ευνομούμενη πολιτεία. Έννοιες που τείνουν είτε να εκλείψουν, είτε να αλλοιωθούν και να διαβρωθούν πλήρως.

Όσο μένουμε αμέτοχοι, ανενεργοί, αδιάφοροι ως πολίτες, τόσο αυτός ο κόσμος θα χειροτερεύει στα χέρια επικίνδυνων, ανεύθυνων, επιπόλαιων, εμμονικών, προβληματικών, με συμπλέγματα κατωτερότητας ανθρώπων, που θα αποφασίζουν για τις ζωές όλων μας και θα οδηγούν σε όλο και μεγαλύτερη κρίση την ανθρωπότητα, διότι το είδος αυτών ευδοκιμεί παγκοσμίως, σε κάθε χώρα, σε κάθε ήπειρο, σε κάθε φυλή και φύλο.

Αφιερωμένο, το ακόλουθο υπέροχο ποιήμα του Αζίζ Νεσίν, σε όλους εκείνους που σπάνε τη σιωπή τους και μιλάνε....για όλους τους φόβους, τις αδικίες, τα αίσχη που βιώνουν, σε μια κοινωνία φοβική, ανάλγητη, άδικη. Διαβρωμένη από την αέναη ατέλειά μας και την απύθμενη υποκρισία μας.

Αφιερωμένο επίσης εξαιρετικά σε όλες τις δολοφονημένες και κακοποιημένες γυναίκες, όλα τα δολοφονημένα και κακοποιημένα παιδιά, σε όλους τους αδύναμους του κόσμου και ιδιαίτερα στο Kίνημα του #Me Too, στα θύματα όσων έχουν εξουσία στην Τέχνη, στην Επιστήμη, στον κρατικό μηχανισμό, στην κοινωνία γενικότερα.

Αφιερωμένο στη Μαλένα, στην Ίριδα και στη Τζωρτζίνα, στη Γαρυφαλλιά, στην Ελένη, στην Καρολάιν, στον Ζακ, στον Άλκη, στην Ιωάννα, στον...στην.... ατελείωτος ο κατάλογος δυστυχώς.


"Σώπα, μη μιλάς¨, Αζίζ Νεσίν

                    Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή, κόψ' τη φωνή σου, σώπασε επιτέλους κι αν ο

λόγος είναι αργυρός, η σιωπή είναι χρυσός.

                 Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:

"σώπα".  

Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή, μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ;

                   Σώπα!"

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα".
Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε "Σώπα".
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :

                    "Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα".

Μπορεί να μην είχαμε με δ 'αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γείτονες, μας ένωνε, όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτήκαμε πολλοί
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Εύκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".
Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις, ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν'την να σωπάσει.
Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς,
χωρίς να μιλάς να λές "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.
Και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ'την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.

                    Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις,

κόψε τη γλώσσά σου.


Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου

                  ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,

γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω

και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω

                 και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,

                  με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:

                   ΜΙΛΑ... !!!! "



 




Τρίτη 7 Απριλίου 2020

Υγεία - το πολυτιμότερο αγαθό στον κόσμο.....ύψιστη προτεραιότητα να γίνει δημόσιο αγαθό παγκοσμίως


Σήμερα, 7 Απριλίου 2020, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Υγείας, η οποία επικεντρώνεται στα σημαντικά προβλήματα της δημόσιας υγείας που απασχολούν την Υφήλιο.
Φέτος, είναι αφιερωμένη στις νοσοκόμες και στις μαίες και στον κρίσιμο ρόλο που παίζουν στην Παγκόσμια Υγεία.
Πόσο σημαντικός ο ρόλος τους και γενικότερα όσων απασχολούνται στην δημόσια υγεία. Χωρίς αυτούς, όλη αυτή η δοκιμασία....δεν θέλω να σκέφτομαι πως θα εξελισσόταν, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά παγκοσμίως.
Ίσως αυτή η νέα μάστιγα "ξυπνήσει" τους κυβερνώντες απανταχού της γης, για να συνειδητοποιήσουν ότι η ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ.....ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΩΡΕΑΝ ΑΓΑΘΟ!!!!
Τα στοιχεία που δημοσιεύει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, που ιδρύθηκε, σαν σήμερα, πριν από 72 χρόνια, δυόμισι χρόνια μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, δείχνουν τη ζοφερή πραγματικότητα...…..

…..οπότε, ήρθε η ώρα για γενναίες αποφάσεις, με γνώμονα ΜΟΝΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ των κοινωνιών και χωρών αυτού του πλανήτη.

Κλείνοντας αυτές τις λίγες σκέψεις και θέλοντας να τιμήσω αυτούς τους ανθρώπους, που ασκούν το πολύτιμο λειτούργημα του απασχολούμενου στη Δημόσια Υγεία, σας προτρέπω, φίλοι μου, να μείνετε σπίτι, να προσέχετε και να σεβαστείτε το μόχθο ιατρών, νοσηλευτών, μαιών, νοσοκόμων, τραυματιοφορέων, οδηγών, διοικητικών και όλου του λοιπού προσωπικού στη Δημόσια Υγεία, για να έχουμε ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ την υγειά μας, που λέει κι ο αγαπημένος μου ηθοποιός Σπύρος Παπαδόπουλος.
Μένουμε σπίτι λοιπόν, ευχόμαστε Χρόνια Πολλά στις νοσοκόμες και τις μαίες, στις οποίες είναι αφιερωμένη σήμερα η Παγκόσμια Ημέρα Υγείας, αλλά και σε όλο το Προσωπικό Υγείας και ευελπιστούμε όλη αυτή η δοκιμασία να μας διδάξει, να μας κάνει πιο σοφούς και να γίνουμε καλύτεροι, πιο χρήσιμοι άνθρωποι, την επόμενη μέρα στην κοινωνία μας και στους οικείους μας.
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ.


Τετάρτη 17 Ιουλίου 2019

Οι εργαζόμενοι - "αφαιρετικοί" αριθμοί....ούτε καν αφηρημένοι!!!!



Διαβάζοντας το ακόλουθο άρθρο, μόνο ντροπή μπορεί να πει κανείς.
Τι έχει απομείνει όρθιο σ' αυτή τη χώρα;
Το αληθινό πρόσωπο είναι αυτό που καταγράφεται στο ρεπορτάζ. Δυστυχώς.
"Αφαιρετικοί" αριθμοί οι εργαζόμενοι επιχειρήσεων κι όχι άνθρωποι που ωφελούνται.
Οι επιχειρήσεις βλέπουν μόνο οικονομικά οφέλη κι όχι ανθρώπινες αξίες.
Η ανθρωπιά και η κοινωνική ευαισθησία και ευθύνη μόνο στα λόγια και για
κερδοσκοπικούς και διαφημιστικούς - προωθητικούς λόγους προβάλλεται από τις εταιρίες.
Η κοινωνία χρειάζεται ανθρωπιά, αλληλεγγύη για να αντέξει, όχι ατομικισμό, αναλγησία, σκληρότητα.
Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα καταρρεύσει αργά ή γρήγορα χωρίς τις ανθρώπινες αξίες.
Γρηγορείτε συμπολίτες. Καλό αγώνα εργαζόμενοι.

https://alphapatras.gr/2019/07/patra-louketo-ston-germano-apolythikan-oloi-ypalliloi/

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2018

Όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζε την για πόρνη (Οδ. Ελύτης)

Αποτέλεσμα εικόνας για κολάζ εικόνων καταστροφής από τις πυρκαγιές
Στο βωμό της ανείπωτης τραγωδίας, θυσιάζονται ψυχές, συνειδήσεις, συναισθήματα, νόμοι, συστήματα, τάξεις, πεποιθήσεις, τα πάντα.
Σεβασμός στους νεκρούς κανένας.
Υποκρισία περίσσεια.
Αναίδεια απύθμενη.
Ευτυχώς το ελληνικό φιλότιμο για άλλη μια φορά υπήρξε καταλυτικός παράγοντας στην ύπαρξη αμέριστης αλληλεγγύης, ηρωισμού, αυταπάρνησης όσων ενεπλάκησαν αμέσως ή εμμέσως στη συμφορά που γεννήθηκε, απρόσμενα, λυσσαλέα, εκδικητικά. 
   Το μόνο που μπορεί να σκεφτεί κανείς, βλέποντας από απόσταση όλο αυτό το σκηνικό, που εκτυλίχθηκε και συνεχίζεται να εκτυλίσσεται και να προβάλλεται παντοιοτρόπως, είναι η ρήση του μεγάλου ποιητή: " όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζε την για πόρνη ", διαπιστώνοντας μοιραία ότι δεν υπάρχει σωτηρία γι' αυτή την πατρίδα, γι' αυτό το έθνος.
Αηδία, αηδία, αηδία!!!!

Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2017

Δυστυχώς δεν υπάρχει σωτηρία (Με αφορμή την Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940)


Σε καθημερινή βάση, σε κάθε έκφραση της λειτουργίας της κοινωνίας μας, αντιλαμβάνεται κανείς όλο και περισσότερο, όλο και πιο έντονα το χαμηλό επίπεδο της.
Επηρμένοι, αγνώμονες, άκριτοι, επιλήσμονες και κενοί αποτελούν σήμερα την πλειονότητα της κοινωνία μας και αναδεικνύονται αντίστοιχοι (όμοιος ομοίω αεί πελάζει) εκκωφαντικά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη των αξιωμάτων της.
Πως περιμένουμε άραγε να αναγεννηθούμε;
Ποιοι θα φέρουν την ανάταση στη ζωή μας, κυριολεκτικά και μεταφορικά, όταν σ' αυτή την κρίση αξιών, αναδεικνύονται ως σωτήρες οι μέτριοι, φέροντες, πολλές φορές εκ της αδυναμίας τους, όλα τα παραπάνω "κουσούρια";

Δυστυχώς δεν υπάρχει σωτηρία!!!!!!!

Διότι δε λειτουργεί ούτε κατ' ελάχιστον σύστημα ανάδειξης αξιών και άξιων. 

Με λίγα λόγια......."Καληνύχτα Ελλάδα".

Οι Γερμανοί ξανάρχονται και φέρνουν τις αξίες τους για να τις επιβάλλουν. 

Μήπως η εξωτερική υποδούλωση που φαίνεται να έρχεται δραματικά, σιγά σιγά και συστηματικά, είναι  τελικά η σωτηρία μας έναντι της εσωτερικής, που με μαθηματική ακρίβεια μας ισοπεδώνει όλο και περισσότερο στο πέρασμα του χρόνου;
Απεύχομαι!!!!

Τα μυστικά της ομορφιάς μιας γυναίκας....και όχι μόνο!!!



Τα μυστικά της ομορφιάς μιας γυναίκας

Επειδή την ομορφιά ο καθένας τη φέρει μέσα του και την εκπέμπει, αναδημοσιεύω από δημοσίευση του Κώστα Καρακάση, το ακόλουθο κείμενο που δείχνει ξεκάθαρα τη θετική σκέψη, πρόθεση, προαίρεση, διάθεση, την αγάπη που οφείλουμε στον εαυτό μας και στο συνάνθρωπο....στο μικρόκοσμο μας, ως..... κόκκοι άμμου στην αιωνιότητα!!!

Από δημοσίευση του Κώστα Καρακάση
 Όταν ρώτησαν την Audrey Hepburn να αποκαλύψει τα μυστικά της ομορφιά της, η γοητευτική ηθοποιός έγραψε αυτό το ποίημα όπου και διαβάστηκε στην κηδεία της.
Για να έχετε χείλη ελκυστικά, προφέρετε λόγια καλοσύνης.

Για να έχετε μάτια ωραία , κοιτάζετε τι όμορφο έχουν οι άνθρωποι πάνω τους.

Για να μένετε αδύνατος, μοιράζεστε το γεύμα σας μ’ εκείνους που πεινάνε.

Για να έχετε όμορφα μαλλιά, αφήστε ένα παιδί να τα χαϊδεύει κάθε μέρα.

Για να έχετε καλή σιλουέτα, βαδίζετε ξέροντας πως δεν είστε ποτέ μόνοι, γιατί αυτοί που σας αγαπούν ή σας αγάπησαν σας συνοδεύουν.

Οι άνθρωποι, περισσότερο από ότι τα αντικείμενα, έχουν ανάγκη από επιδιόρθωση, κανάκεμα, αναζωογόνηση, φροντίδα, ενδιαφέρον, σωτηρία:

Μην απορρίπτετε ποτέ κανέναν, μη δίνετε την αγάπη σας μόνο σε έναν.

Σκεφθείτε: αν μια μέρα χρειαστείτε χείρα βοηθείας, θα βρείτε μία στην άκρη καθενός από τα δυο χέρια σας.

Γερνώντας, συνειδητοποιείτε ότι έχετε δυο χέρια: Το ένα για να βοηθάτε τον εαυτό σας και το άλλο για να βοηθάτε όποιους έχουν ανάγκη.

Η ομορφιά μιας γυναίκας δεν είναι στα ρούχα που φοράει, στο πρόσωπο ή στο πως φτιάχνει τα μαλλιά της.

Η ομορφιά μιας γυναίκας φαίνεται στα μάτια της γιατί αυτή είναι η ανοιχτή πόρτα της καρδιάς,        η πηγή της αγάπης της.

Η ομορφιά μιας γυναίκας δεν είναι στο μακιγιάζ της αλλά στην αληθινή ομορφιά της ψυχής της. Είναι στην τρυφερότητα που δίνει, στην αγάπη, στο πάθος που εκφράζει.

Η ομορφιά βρίσκεται σε αυτό που δίνουμε και όχι σε αυτό που παίρνουμε.

Η ομορφιά μιας γυναίκας ξετυλίγεται με τα χρόνια!!!

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

Το σύστημα είναι ένοχο ή μήπως ένοχοι είμαστε εμείς....του συστήματος;



Παρατηρείς με προσοχή όλα τα παραπάνω καλόπαιδα και σίγουρα αν έχεις στοιχειώδη λογική....αρχίζεις και τα χάνεις!!!!
Αναρωτιέσαι συνεχώς, μόνος σου, μέσα σου, σε συζητήσεις με τους γύρω σου, σε παρέες, στη δουλειά, παντού, αναρωτιέσαι αν είσαι ξύπνιος ή κοιμάσαι, αν πράγματι έχουν συμβεί όλα αυτά ή όχι, αν τους ψήφισες κι αν τους πίστεψες, αν έπεσες ξανά και ξανά στο ίδιο λάθος πιστεύοντας τους, αναζητώντας απεγνωσμένα ελπίδα σωτηρίας για σένα, για τον τόπο σου, για το μέλλον όλων μας....
Τρελαίνεσαι πραγματικά αν αναλύσεις και σκεφτείς σοβαρά τι σου έχουν πει, πόσο έχεις πιστέψει, πόσο έχεις ελπίσει, τι έχεις ψηφίσει.
Μετά ως αντίδοτο στην επερχόμενη τρέλα σου, λες στον εαυτό σου: "δεν γινόταν αλλιώς, έτσι όπως τα λένε είναι, έχουν δίκιο, δεν μπορεί τόσα εκατομμύρια κόσμος να κάνει λάθος, είναι σοφός λαός ο ελληνικός, καλά τα πάνε, εμείς φταίμε για όλα, καλά να πάθουμε, μαζί τα φάγαμε, θα φύγουμε απ'  την κρίση σύντομα, επιτέλους αριστερή κυβέρνηση, οι άλλοι άχρηστοι, αυτοί μας έσωσαν, μας σώζουν, τους χτυπάνε γιατί δεν είναι στο σύστημα" ............
Μετά ξυπνάς, παραδέχεσαι πόσο αριστουργηματικά στη στήσανε για άλλη μια φορά, πόσο αριστοτεχνικά στη στήνουν τόσα χρόνια, πως είσαι στο σύστημα κι εσύ, όπως κι ο Αλέξης και τότε το ξέρεις πια....ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ.
Εκτός αν πάψεις να δέχεσαι, να συμβιβάζεσαι, να αποδέχεσαι, να καταδέχεσαι, να συναινείς, να υπομένεις, να περιμένεις, να μοιρολατρείς, να παίρνεις ό,τι σου δίνουν, να νομίζεις ότι ωφελείσαι κι εσύ, να είσαι το σύστημα, να είσαι στο σύστημα κι εσύ αλλάαα....
Αντέχεις;
Ένοχο το σύστημα, ένοχοι κι εμείς.
Γιατί τα γράφεις όλα αυτά; Θα αναρωτηθεί κάποιος.....για να τα διαβάζω και να νομίζω ότι μπορώ να επαναστατήσω, να νομίζω ότι αντιδρώ, να νομίζω ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα, να αυταπατώμαι, γι' αυτό.
Πόσο συγχυσμένος, πόσο θυμωμένος, εξαπατημένος, πόσο βλάκας νιώθω....το δείχνει η απουσία καταγραφής σκέψεων εδώ στο blog μου για πάνω από μισό χρόνο.
Περαστικά μου.
Ένοχος ο κατηγορούμενος....όπως το Σύστημα!!!!