Στο βωμό της ανείπωτης τραγωδίας, θυσιάζονται ψυχές, συνειδήσεις, συναισθήματα, νόμοι, συστήματα, τάξεις, πεποιθήσεις, τα πάντα.
Σεβασμός στους νεκρούς κανένας.
Υποκρισία περίσσεια.
Ευτυχώς το ελληνικό φιλότιμο για άλλη μια φορά υπήρξε καταλυτικός παράγοντας στην ύπαρξη αμέριστης αλληλεγγύης, ηρωισμού, αυταπάρνησης όσων ενεπλάκησαν αμέσως ή εμμέσως στη συμφορά που γεννήθηκε, απρόσμενα, λυσσαλέα, εκδικητικά.
Το μόνο που μπορεί να σκεφτεί κανείς, βλέποντας από απόσταση όλο αυτό το σκηνικό, που εκτυλίχθηκε και συνεχίζεται να εκτυλίσσεται και να προβάλλεται παντοιοτρόπως, είναι η ρήση του μεγάλου ποιητή: " όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζε την για πόρνη ", διαπιστώνοντας μοιραία ότι δεν υπάρχει σωτηρία γι' αυτή την πατρίδα, γι' αυτό το έθνος.
Αηδία, αηδία, αηδία!!!!
