Προχθές το βράδυ παρακολούθησα, σε ένα κατάμεστο Αρχαίο Ωδείο Πάτρας, μια καθ' όλα υπέροχη συναυλία της Άλκηστης Πρωτοψάλτη, με την συμμετοχή ενός νέου ελπιδοφόρου τραγουδιστή, του Γιώργου Περρή, που ερμήνευσε με άψογη προφορά ξένες κλασικές επιτυχίες και την συνόδευσε άριστα σε αρκετά τραγούδια αλλά και μιας απίστευτης αρμονίας ορχήστρας, αποτελούμενης από έξι εκπληκτικούς μουσικούς, σολίστες με φαντασία, κέφι και εφευρετικότητα στις κινήσεις τους με και άνευ μουσικής εκτέλεσης.
Από που ν' αρχίσω; Από τον πιανίστα Θωμά Κοντογεώργη που επί δύο ώρες συνόδευε σε όλα τα τραγούδια ακόμα και όταν δεν συμμετείχε σε κάποια στο πιάνο , επιστράτευσε κλασική κιθάρα; Από τον Αλέξη Κώστα στα κρουστά που έπαιξε ακόμα και με τα χείλη (χειλόφωνο όπως χαρακτηριστικά τόνισε η Άλκηστις στην παρουσίαση του;
Που να τελειώσω; Στον εκπληκτικό ακορντεονίστα Θάνο Σταυρίδη που όλο το βράδυ έπαιζε ως σολίστας και νόμιζες ότι ήταν μια ορχήστρα μόνος του; Ή μήπως στους τρελαμένους επίσης εκπληκτικούς σολίστες και ταυτόχρονα χορευτές και ζογκλέρ Άγγελο Παπαδάτο και Κώστα Καρακατσάνη, στο κόντρα μπάσσο και στο βιολί αντίστοιχα, που μετέτρεψαν τα όργανα μουσικής τους και σε κορίνες; Περιστρέφοντας τα, σηκώνοντας τα στον αέρα και γενικά έχοντας μια εκπληκτική εξοικίωση μαζί τους, σε σημείο που τα μετέτρεπαν ο μεν πρώτος το βιολί του σε μπουζούκι, ο δε δεύτερος το βαρύ κόντρα μπάσσο του σε βιολί και μπάρα βαρών.
Μετά το τέλος της συναυλίας που κανείς δεν ήθελε να τελειώσει (γύρισαν τρεις φορές στη σκηνή από την προτροπή κι άλλο, κι άλλο του κόσμου), μπορώ να πω απερίφραστα ότι παρακολούθησα ίσως την καλύτερη συναυλία της Άλκηστης εδώ και τριάντα χρόνια που μεγαλώνω καθημερινά όλο και πιο όμορφα με τα ποιοτικά τραγούδια της και την καθάρια φωνή της.
Παραφράζοντας το στίχο από το Τριανταφυλλάκι θα πω, πέρασαν κι απόψε πάνω από τη σκέψη μου όλα, πέρασαν τα χρόνια όμορφα και πάνε, με τα τραγούδια σου που αγγίζουν την ψυχή μου, αυτά με καίνε πάντα κι ακόμα κι από άλλα χείλη τραγουδισμένα, σίγουρα ίδια δεν θα 'ναι.
Να 'σαι καλά, να γεμίζεις όμορφους ήχους την ψυχή μας, για πολλά πολλά χρόνια ακόμα και να βάζεις κι εσύ ένα λιθαράκι στη σωτηρία της ψυχής μας, διότι είναι μεγάλο πράγμα.
