Γιάγκος - θεατρόφιλος 16/7/2011 6:34:14 μμ | Permalink # 217791
Παρακολούθησα την παράσταση στο Ρωμαϊκό Ωδείο της Πάτρας το οποίο ήταν κατάμεστο.
Τα ηχηρά ονόματα των πρωταγωνιστών και το κλασικό έργο αυτό συνετέλεσαν στην αθρόα προσέλευση του κοινού.
Φευ, υπήρξε απογοήτευση καθώς οι προσδοκίες μου από την συμμετοχή τέτοιων συντελεστών ήταν μεγάλες.
Ο αγαπημένος μου ηθοποιός κ. Κιμούλης υπήρξε η μεγάλη απογοήτευση λόγω της πολλαπλής συμμετοχής του στο αποτέλεσμα της παραάστασης.
Υπογράφοντας σκηνοθετικά και μεταφραστικά την παράσταση μαζί με τον κ. Μαρκουλάκη, συνετέλεσε στο ατόπημα της μετατροπής του κλασικού έργου Οθέλλο του Σέξπιρ σε παράσταση χωρίς ρυθμό.
Απίστευτες καινοτομίες, ευτελούσαν το κείμενο, αναγάγοντας την εικόνα σε πρωταγωνιστή και όχι τον λόγο.
Ένα έργο που στηρίζεται στην βαρύτητα των λόγων, προκειμένου να αναδείξει την πολυπλοκότητα της σκέψης των ανθρώπων, αθώων ή ένοχων, για το καλό και το κακό, την ένταση και έκφραση των συναισθημάτων και τον τρόπο δράσης των ανθρώπων που απορρέουν από την διαφορετικότητα των πολιτισμών τους.
Συγκεκριμένα δεν με ενόχλησε τόσο η σύγχρονη ενδυματολογική άποψη των αξιωματικών του Ναυτικού σε σύνδεση με την πολύπαθη Κύπρο όσο η μη διάκριση των αξιωμάτων αυτών.
Η ροκ μουσική δεν κόλλαγε πουθενά και θύμιζε συναυλία των Scorpions. Τα σκηνικά υπηρέτησαν πολύ καλά την αποτυχημένη, κατά τη γνώμη μου πάντα, σκηνοθετική άποψη των Κιμούλη - Μαρκουλάκη. Όσον αφορά την διανομή των ρόλων, η επιλογή του κ. Ψυχογιού (πολύ καλός κωμικός ηθοποιός που στην κυριολεξία κάηκε στον συγκεκριμένο ρόλο) στην θέση του τρελά ερωτευμένου αντίζηλου του Οθέλλου μόνο ως απίστευτα πρόχειρη μπορεί να θεωρηθεί (αυτός περίσσευε, αυτόν βάλαμε). Η κ. Μπρέμπου, δεν δικαιολόγησε σε καμία περίπτωση την πολύ καλή πορεία της μέχρι σήμερα (υποπτεύομαι ότι ήταν κρυωμένη καθώς η φωνή που έβγαζε παρέπεμπε προς νταλικιέρη). Η κ. Καρύδη υποστήριξε αρκετά καλά τον ρόλο της, το ίδιο και ο κ. Μπουρδούμης. Ο κ. Μαρκουλάκης δικαιολόγησε την συνεχή άνοδο του ονόματος του, ως κορυφαίου ηθοποιού της γενιάς του, πραγματοποιώντας μια πολύ καλή ερμηνευτικά εμφάνιση. Τέλος ο αγαπημένος μου Γιώργος Κιμούλης, εξαιρετικός στο ΣΛΟΥΘ, ατύχησε στον συγκεκριμένο ρόλο, μη αποδίδοντας τα αναμενόμενα που απαιτούμε από το μέγεθος της υποκριτικής του. Δυστυχώς παίζει πλέον κι αυτός με την εμπειρία του περισσότερο και όχι με την ψυχή του. Μία ερμηνεία καλή όχι όμως του διαμετρήματος του κ. Κιμούλη. Γενικά σαν παράσταση δεν μου προσέδωσε κάτι νέο και γι' αυτό δεν έφυγα από το θέατρο όπως λέμε..."γεμάτος". Καλή θέαση σε όσους άλλους το δουν.
Ίσως η σκηνοθετική ματιά που διάλεξαν οι δύο καταξιωμένοι ηθοποιοί σε άλλους να αρέσει, εμένα δεν με άγγιξε.
Τα ηχηρά ονόματα των πρωταγωνιστών και το κλασικό έργο αυτό συνετέλεσαν στην αθρόα προσέλευση του κοινού.
Φευ, υπήρξε απογοήτευση καθώς οι προσδοκίες μου από την συμμετοχή τέτοιων συντελεστών ήταν μεγάλες.
Ο αγαπημένος μου ηθοποιός κ. Κιμούλης υπήρξε η μεγάλη απογοήτευση λόγω της πολλαπλής συμμετοχής του στο αποτέλεσμα της παραάστασης.
Υπογράφοντας σκηνοθετικά και μεταφραστικά την παράσταση μαζί με τον κ. Μαρκουλάκη, συνετέλεσε στο ατόπημα της μετατροπής του κλασικού έργου Οθέλλο του Σέξπιρ σε παράσταση χωρίς ρυθμό.
Απίστευτες καινοτομίες, ευτελούσαν το κείμενο, αναγάγοντας την εικόνα σε πρωταγωνιστή και όχι τον λόγο.
Ένα έργο που στηρίζεται στην βαρύτητα των λόγων, προκειμένου να αναδείξει την πολυπλοκότητα της σκέψης των ανθρώπων, αθώων ή ένοχων, για το καλό και το κακό, την ένταση και έκφραση των συναισθημάτων και τον τρόπο δράσης των ανθρώπων που απορρέουν από την διαφορετικότητα των πολιτισμών τους.
Συγκεκριμένα δεν με ενόχλησε τόσο η σύγχρονη ενδυματολογική άποψη των αξιωματικών του Ναυτικού σε σύνδεση με την πολύπαθη Κύπρο όσο η μη διάκριση των αξιωμάτων αυτών.
Η ροκ μουσική δεν κόλλαγε πουθενά και θύμιζε συναυλία των Scorpions. Τα σκηνικά υπηρέτησαν πολύ καλά την αποτυχημένη, κατά τη γνώμη μου πάντα, σκηνοθετική άποψη των Κιμούλη - Μαρκουλάκη. Όσον αφορά την διανομή των ρόλων, η επιλογή του κ. Ψυχογιού (πολύ καλός κωμικός ηθοποιός που στην κυριολεξία κάηκε στον συγκεκριμένο ρόλο) στην θέση του τρελά ερωτευμένου αντίζηλου του Οθέλλου μόνο ως απίστευτα πρόχειρη μπορεί να θεωρηθεί (αυτός περίσσευε, αυτόν βάλαμε). Η κ. Μπρέμπου, δεν δικαιολόγησε σε καμία περίπτωση την πολύ καλή πορεία της μέχρι σήμερα (υποπτεύομαι ότι ήταν κρυωμένη καθώς η φωνή που έβγαζε παρέπεμπε προς νταλικιέρη). Η κ. Καρύδη υποστήριξε αρκετά καλά τον ρόλο της, το ίδιο και ο κ. Μπουρδούμης. Ο κ. Μαρκουλάκης δικαιολόγησε την συνεχή άνοδο του ονόματος του, ως κορυφαίου ηθοποιού της γενιάς του, πραγματοποιώντας μια πολύ καλή ερμηνευτικά εμφάνιση. Τέλος ο αγαπημένος μου Γιώργος Κιμούλης, εξαιρετικός στο ΣΛΟΥΘ, ατύχησε στον συγκεκριμένο ρόλο, μη αποδίδοντας τα αναμενόμενα που απαιτούμε από το μέγεθος της υποκριτικής του. Δυστυχώς παίζει πλέον κι αυτός με την εμπειρία του περισσότερο και όχι με την ψυχή του. Μία ερμηνεία καλή όχι όμως του διαμετρήματος του κ. Κιμούλη. Γενικά σαν παράσταση δεν μου προσέδωσε κάτι νέο και γι' αυτό δεν έφυγα από το θέατρο όπως λέμε..."γεμάτος". Καλή θέαση σε όσους άλλους το δουν.
Ίσως η σκηνοθετική ματιά που διάλεξαν οι δύο καταξιωμένοι ηθοποιοί σε άλλους να αρέσει, εμένα δεν με άγγιξε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου