Δεν έχουμε φτάσει τυχαία σαν χώρα, σαν λαός, σαν έθνος στην σημερινή κατάσταση και δεν μιλάω αποκλειστικά για την οικονομική. Είναι μια ατελείωτη σειρά καταστάσεων, γεγονότων και συμπεριφορών που εμφανίζονται με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα και τείνουν να γίνουν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση όπως θα έπρεπε να είναι.
Καταστάσεις και συμπεριφορές που εκδηλώνονται όλο και συχνότερα σε όλο και μεγαλύτερο αριθμό ατόμων στην κοινωνία μας, καταδεικνύοντας την ασυνέπεια στις πράξεις, την αλαζονεία, την αδιαφορία, την ανυπομονησία, την προχειρότητα, την αμετροέπεια, κλπ κλπ που διακατέχει στις καθημερινές εκφάνσεις της, δυστυχώς, την πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών. Στοιχεία που οδηγούν στην έκπτωση αξιών, αρχών, στην έλλειψη σεβασμού προς κάθε κατεύθυνση (Πολιτεία, κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον, προσωπικές σχέσεις), στην ανηθικότητα και τέλος στην παραβατικότητα, την,σήψη και την διαφθορά που καλλιεργούνται εξαιτίας όλων των προαναφερθέντων.
Όλα ξεκινούν απ' το σπίτι λέγαν οι παλιοί. Δεν θα διαφωνήσω. Μα και το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι. Ο "μικρός" παραδειγματίζεται από τον "μεγάλο". Όταν οι ταγοί της χώρας μας παρανομούν, πλουτίζουν δόλια, λοιδορούν, χλευάζουν τους ταπεινούς, τι θα κάνει ο λαός; Τα ίδια... και χειρότερα ίσως, καθώς η έλλειψη παιδείας αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα στην πορεία ενός ατόμου αλλά κι ενός έθνους ακόμα.
Στην τελευταία αξιολόγηση του εκπαιδευτικού συστήματος μας από τον ΟΑΣΑ βρεθήκαμε στην 28η θέση από τις 30 που αξιολογήθηκαν. Τυχαίοοοο; Δεν νομίζωωω!!!!
"Λαός απαίδευτος είναι λαός τελειωμένος" διεμήνυε πέρυσι, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας Κάρολος Παπούλιας, στους παρευρισκόμενους και μέσω των ΜΜΕ στον Ελληνικό λαό, σε ομιλία του στην Θεσσαλονίκη στα πλαίσια του εορτασμού του Αγίου Δημητρίου.
Όσο περνούν τα χρόνια η ψαλίδα πλουσίων και φτωχών ανοίγει επικίνδυνα αλλά αντίστοιχα ανοίγει επικίνδυνα η ψαλίδα νομοταγών και παρανόμων, δικαίων και αδίκων, ηθικών και ανήθικων, ευγενών και αγενών κ.ο.κ.
Σε μια χώρα που ο ατομισμός και ο χρηματισμός κυριαρχεί της συλλογικότητας και της νομιμότητας, η αδιαφάνεια της διαφάνειας, η αναξιοκρατία της αξιοκρατίας, η προχειρότητα της καλής οργάνωσης, το φαίνεσθαι του είναι δεν έχεις να περιμένεις και πολλά σαν πολίτης.
Το πιο πιθανό νιώθεις πολίτης Γ΄ κατηγορίας σε μια χώρα Δ' μπορεί και Ε' κατηγορίας. Πολίτης ενός κράτους που συνεχώς σε "μαστιγώνει", που δεν σου προσφέρει αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, που δεν σε οργανώνει, δεν σε συμβουλεύει, δεν σε παιδεύει, δεν σε εκπαιδεύει, δεν σε τιμωρεί, που δεν σε προστατεύει, δεν σε περιθάλπει, που σε αφήνει μόνος σου να τα βγάλεις πέρα με τους συμπολίτες σου.
Αποτέλεσμα: ο καθένας κάνει ό,τι θέλει.
Αφήνει τα σκουπίδια του στο δρόμο έξω από τους κάδους, σε τρύπιες σακούλες και χύνονται στο δρόμο, δεν περνάει όχημα του Δήμου να τα μαζέψει, όπως και τα σκοτωμένα αδέσποτα που κατά καιρούς βρίσκονται στις οδούς και συνήθως γίνονται ένα με το οδόστρωμα με τον πέρασμα του χρόνου.
"Ξεπεζεύει" το όχημα του πάνω σε πεζοδρόμια, σε νησίδες, δίπλα σε σταθμευμένα οχήματα αλλά σπάνια σε θέσεις στάθμευσης, αδιαφορώντας αν μπορεί να περάσει ο πεζός ή αν χαλάει την χλωρίδα της νησίδας ή αν εμποδίζει την κυκλοφορία των άλλων οχημάτων, αρκεί αυτός να εξυπηρετηθεί και να μην χάσει τον χρόνο του ψάχνοντας ελεύθερη θέση στάθμευσης.
Βιάζεται να εξυπηρετηθεί σε όποια δημόσια υπηρεσία πάει και σπρώχνει, διαμαρτύρεται, προσπερνάει τους άλλους πονηρά στην ουρά, ψάχνει τον γνωστό που θα τον εξυπηρετήσει εκτός σειράς, λαδώνει ή προσπαθεί να λαδώσει για να γίνει η δουλειά του που πολλές φορές είναι και παράνομη, βρίζει τους υπαλλήλους, διακόπτει τους συναλλασσόμενους γιατί δεν μπορεί να περιμένει ενώ αυτοί συζητούν ανούσια κατ' αυτόν πράγματα κλπ.
Βάζει στη διαπασών εν ώρα κοινής ησυχίας τον ήχο της τηλεόρασης, του στερεοφωνικού και των λοιπών ηχοσυνόλων, αδιαφορώντας αν οι άλλοι ένοικοι της πολυκατοικίας ενοχλούνται.
Δημιουργεί συστάδα υποδημάτων έξω απ' την πόρτα του διαμερίσματος του για να μην το λερώσει, ας λερωθεί το κλιμακοστάσιο από τις λάσπες τους κι από τη μυρωδιά τους, τι τον νοιάζει, σπίτι του είναι; Ας κάνουν κι οι υπόλοιποι ένοικοι το ίδιο, το πολύ πολύ στο τέλος να βραβεύουν μηνιαίως την χειρότερη οσμή και την μεγαλύτερη συστάδα!!!
Στο λεωφορείο να τρέξουν να καθίσουν, να σπρώξουν περνώντας τον ηλικιωμένο που προπορεύεται προκειμένου να προλάβουν να καθίσουν, μην χάσουν τη θέση κι άσε τον γέροντα όρθιο να κρατιέται απ' τις χειρολαβές, αντέχει αυτός!!!
Πόσα άλλα να αναφέρω; Είναι ατελείωτα τα απτά παραδείγματα που μπορώ να καταγράψω αλλά δεν έχει σημασία ο αριθμός. Αυτά ήδη καταδεικνύουν την καφρίλα στην οποία έχουμε περιπέσει.
Άραγε υπάρχει λυτρωμός; Ειλικρινά δεν ξέρω.
Ο σεβασμός στα πάντα έχει εκλείψει και διαπιστώνεται καθημερινά με σχετικά περιστατικά στις συναλλαγές και τις συναναστροφές μας.
Μακάρι να ναι μόνο η οικονομική κρίση που μας έχει κάνει τόσο σκληρούς, παχύδερμους θα έλεγα αλλά φοβάμαι ότι τα αίτια είναι βαθύτερα και εδράζουν στην έλλειψη παιδείας μας.
Πολλοί άνθρωποι της γενιάς μου σκέφτονται την μετανάστευση και δεν νομίζω ότι είναι μόνο οικονομικοί οι λόγοι, είναι γενικότεροι λόγοι συνθηκών διαβίωσης.
Αλήθεια που πάμε; που πάει αυτό το Έθνος, αυτός ο λαός; Το Κράτος δείχνει να "πελαγοδρομεί". Πως μπορούν να φτιάξουν τα πράγματα;
Σήμερα η Ελλάδα εισάγει ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό και εξάγει εξειδικευμένο.
Δεν παράγει προϊόντα αλλά δεν προσφέρει και υπηρεσίες.
Αν πραγματικά φύγουμε;
Θα μείνουν πίσω ποιοι;
Μήπως οι προαναφερθέντες Ελληνάρες μαζί με τους δύσμοιρους οικονομικούς και πολιτικούς μετανάστες; Πως θα συμβιώσουν;
Πρώτιστο μέλημα να "φτιάξουμε" την Παιδεία μας. Κι η Παιδεία ξεκινάει απ΄ την Πολιτεία κι απ' την οικογένεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου