Μ' έχει πιάσει μια μελαγχολία καθώς νυχτώνει. Πάντα όταν έρχεται το σκοτάδι, πολλές φορές βυθίζομαι σε σκέψεις, χαλαρώνω τη νύχτα από την ένταση της ημέρας και κάνω απολογισμό ημέρας, ημερών, εβδομάδας πολλές φορές αλλά και σκέψεις για το αύριο. Προγραμματισμό εργασιών για την επόμενη μέρα ή πιο σπάνια για τις επόμενες μέρες.
Μα τώρα, τι προγραμματισμό να κάνεις πια; Έχουν ξεφύγει όλα από κάθε έλεγχο. Ζούμε σε μια συνεχή αναταραχή. Καταιγισμός "μαύρων" ειδήσεων, καταιγισμός νομοσχεδίων προς ψήφιση με την ένδειξη του κατεπείγοντος, συμμορφωμένοι προς τις υποδείξεις του ΔΝΤ και της ΕΕ. Συνεχείς ανησυχίες, προβληματισμοί, σκέψεις για το παρόν και το μέλλον μας, για τη ζωή μας. Που πάμε; που θα φτάσουμε; πόσο θ' αντέξουμε; πως θα 'ναι η ζωή μας σε 10 χρόνια από σήμερα; Θα υπάρχουμε; πως; με τι; με ποιους; πόσοι; πόσο; Η νύχτα φταίει που κάνω τέτοιες σκέψεις ή μήπως η πραγματικότητα, το αύριο που μας περιμένει δυσοίωνο;
Τα πάντα αλλάζουν γύρω μας, δημιουργούνται ασύλληπτες αλλαγές σε χρόνο dt . Αλλαγές που θα καθορίσουν αποφασιστικά τη ζωή όλων μας από δω και μπρος. Κι εμείς παρακολουθούμε χωρίς να προλαβαίνουμε να αντιληφθούμε τι ακριβώς γίνεται γύρω μας. Είμαστε σύμφωνοι για όλα αυτά; Ξέρουμε τι μας περιμένει; Εμείς φταίμε για ότι συμβαίνει; Εμείς τα φάγαμε; Εμείς δώσαμε άλλοθι; Εμείς κάναμε κακοδιαχείριση; Εμείς δημιουργήσαμε ένα κράτος παράλυτο; Εμείς στήσαμε ένα κράτος ανάλγητο, απάνθρωπο; Έναν κρατικό μηχανισμό διαβρωμένο, ανοργάνωτο, δαιδαλώδη, βραδυκίνητο;
Κι όμως κι εμείς φταίμε... αλλά ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ. ΟΧΙ ΠΡΩΤΑ ΕΜΕΙΣ.
Πρώτα φταίνε ΑΥΤΟΙ. Αυτοί που ζητούν την ψήφο μας κάθε φορά, αυτοί που μας τάζουν, αυτοί που μας δίνουν ψιχία και παίρνουν καρβέλια, αυτοί που μας παραμυθιάζουν και ασχημονούν σε βάρος μας, αυτοί που κυβερνούν με την ανοχή μας και παίζουν με την αντοχή και την υπομονή μας.
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΧΡΗΣΤΟΙ, ΟΙ ΗΜΙΜΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΑΜΑΘΕΙΣ που έμαθαν στην πλάτη μας να διαχειρίζονται πόρους χωρίς να 'χουν ιδέα και που υπήρξαν ηγέτες μόνο για το κόμμα τους και τους ημετέρους τους.
Ο τόπος χρειάζεται ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ. Ηγέτες για την πατρίδα και το λαό. Ηγέτες που δεν καθυποτάσσονται στις όποιες διαθέσεις και ορέξεις των ξένων συμφερόντων αλλά προβάλλουν αντίσταση με σθένος κι αποφασιστικότητα.
Δεν θέλω να ψέξω τον πρωθυπουργό αλλά όσο καλές προθέσεις και να 'χει στα μάτια μου δείχνει ψεύτης και αδύναμος. Ψεύτης διότι προεκλογικά είπε λεφτά υπάρχουν και δεν υπήρχε σάλιο και αδύναμος διότι ενεργεί ως πρωθυπουργεύων κι όχι ως πρωθυπουργός.
Το ζήτημα είναι τι κάνουμε εμείς; Μήπως είναι πολύ αργά για να κάνουμε κάτι; Μπορεί, μπορεί και όχι. Ανατρέχοντας κανείς στην ιστορία, μπορεί εύκολα να διαπιστώσει ότι το θέλημα του λαού είναι κυρίαρχο σε όλες τις εκφάνσεις της. Μόνο που αυτό γίνεται όταν ο λαός εξεγείρεται, όταν δεν αντέχει άλλο, όταν έχει έρθει η ώρα των αλλαγών.
Ίσως είναι πια μια τέτοια ώρα. Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε ΕΜΕΙΣ το μήνυμα; Να αποφασίσουμε ΕΜΕΙΣ πως θέλουμε την κοινωνία των εθνών και την δική μας; Πως θέλουμε τη ζωή μας;
Οι άνθρωποι είναι μουδιασμένοι, θα λεγα ότι οι περισσότεροι είναι φοβισμένοι, τρομοκρατημένοι. Έτσι μας θέλουν, αδύναμους, άβουλους, φοβισμένους για να μπορούν να μας ελέγχουν. Αυτά ήταν πάντοτε τα όπλα των εξουσιών προς τις μάζες, ο φόβος, ο τρόμος, η απειλή, η ανασφάλεια.
Κι όμως... ΠΡΕΠΕΙ ν' αντισταθούμε, όσο μπορούμεεεεε, όσο αντέχουμεεεε. Για να μπορούμε να λέμε ότι είμαστε ζωντανοί, ενεργοί, αυτεξούσιοι του εαυτού μας τουλάχιστον. Ότι προσπαθούμε και θα προσπαθούμε ΠΑΝΤΑ για το καλύτερο, ότι δεν παραιτούμαστε, δεν υποτασσόμαστε... Πολεμάμε για το παρόν και το μέλλον μας, για τη γενιά μας και τις επόμενες γενιές. Ότι κάνουμε το χρέος μας έναντι του εαυτού μας και των ανθρώπων που μας πιστεύουν και μας στηρίζουν. Γι' αυτό ας ξεκουνηθούμε από τις καρέκλες και τους καναπέδες μας αυτές τις μέρες των μαζικών κινητοποιήσεων κι ας βγούμε να φωνάξουμε, να διαμαρτυρηθούμε, να δείξουμε την αντίσταση μας, την αντίδραση μας βρε αδελφέ σε όσα γίνονται για μας χωρίς εμάς. Ας αντισταθούμε για να καταλάβουμε τουλάχιστον πως ζούμε!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου